Obowiązujące przepisy prawa oświatowego stanowią, że decyzję o założeniu monitoringu w szkołach podejmuje dyrektor placówki w porozumieniu z organem prowadzącym, radą rodziców, radą pedagogiczną i samorządem uczniowskim. 

Przepisy określają miejsca, w których monitoring nie może być stosowany, a są nimi m.in.: pomieszczenia, w których odbywają się zajęcia dydaktyczne, pomieszczenia, w których udzielana jest pomoc psychologiczno-pedagogiczna, szatnie, przebieralnie czy pomieszczenia sanitarno-higieniczne. 

Prezes UODO zwraca jednak uwagę, że przy montażu monitoringu w szkołach muszą być zachowane szczególne środki ostrożności. 

„Montaż kamer (…) nie może naruszać godności oraz innych dóbr osobistych osób objętych takim monitoringiem, wobec czego zasadny jest postulat, aby w takich przypadkach instalowane były kamery, które mają zastosowane dodatkowe środki techniczne uniemożliwiające rozpoznawanie przebywających w tych pomieszczeniach osób” – zaznaczył Mirosław Wróblewski 

Prezes UODO zwrócił się do MEN o rozważenie zmiany przepisów Prawa oświatowego, które odnoszą się do kwestii technicznych monitoringu stosowanego w szkołach. 

Wróblewski podkreślił, że monitoring wizyjny jest wysoce inwazyjną formą przetwarzania danych osobowych. Z tego powodu decyzja o jego stosowaniu powinna być dogłębnie przeanalizowana przez dyrektora szkoły. 

„Administrator danych powinien zadać sobie pytanie o adekwatność wprowadzenia monitoringu wizyjnego jako metody zapewnienia bezpieczeństwa czy ochrony mienia. Dyrektor szkoły powinien ocenić czy inne, mniej ingerujące w prywatność rozwiązania nie przyniosłyby oczekiwanych i wystarczających efektów w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa” – napisał PUODO

Szef UODO przypomniał, że temat monitoringu wizyjnego w szkołach był wielokrotnie podejmowany przez Rzecznika Praw Obywatelskich. 

Mirosław Wróblewski zwrócił się do ministry edukacji o udostępnienie wyników analiz dotyczących możliwości stosowania monitoringu w placówkach oświatowych w świetle m.in. Prawa oświatowego. 

mo/