Zasięg ubóstwa w 2016 r. zmniejszył się znacząco wśród mieszkańców wsi i miast liczących poniżej 20 tys. osób. W najlepszej sytuacji materialnej znajdowali się mieszkańcy woj. lubuskiego – podał GUS.

Główny Urząd Statystyczny przedstawił raport zawierający ocenę sytuacji materialnej gospodarstw domowych w Polsce w 2016 r.

Jak wynika z publikacji, wśród większości badanych grup ludności, w tym wszystkich grup społeczno-ekonomicznych, zaobserwowano spadek zasięgu ubóstwa skrajnego oraz relatywnego. W ubóstwie skrajnym żyło niecałe 5 proc. osób, czyli średnio o 2 proc. mniej niż w 2015 r. Z kolei ubóstwo relatywne dotyczyło w 2016 r. mniej niż 14 proc. osób. Dla porównania, w 2015 r. obejmowało ono ok. 16 proc. osób.

Według GUS, spadek zasięgu ubóstwa dotyczył zwłaszcza mieszkańców wsi i miast poniżej 20 tys. mieszkańców. W 2013 r. poniżej granicy ubóstwa skrajnego żyło niespełna 12 proc. mieszkańców wsi, a w 2016 r. jedynie 8 proc. Z kolei zasięg ubóstwa wśród mieszkańców małych miast w 2016 r. wyniósł 4 proc. i był o połowę mniejszy niż w 2013 r. Spadek ubóstwa w ubiegłym roku zaobserwowano także wśród rodzin wielodzietnych, gospodarstw domowych z osobami niepełnosprawnymi oraz gospodarstw domowych z głową rodziny o niskim poziomie wykształcenia.

„Z dużym prawdopodobieństwem można stwierdzić, że czynnikami, które w największym stopniu przyczyniły się do spadku zasięgu ubóstwa skrajnego i relatywnego w 2016 r. były: wzrost wynagrodzeń, spadek bezrobocia, a w przypadku rodzin z dziećmi – wprowadzenie od 1 kwietnia 2016 r. świadczenia wychowawczego.  Uwagę zwraca również odnotowany w okresie 2015-2016 wzrost realnego dochodu rozporządzalnego w gospodarstwach domowych rolników” – czytamy w raporcie.

Z danych GUS wynika, że grupami ludności, w których zasięg ubóstwa nie zmniejszył się, były gospodarstwa domowe bez dzieci na utrzymaniu, gospodarstwa, w których głowa rodziny ma wykształcenie wyższe oraz mieszkańcy miast liczących co najmniej 500 tys. mieszkańców.

Zasięg ubóstwa skrajnego na wsi w 2016 r. był dwuipółkrotnie wyższy niż w miastach. W skrajnym ubóstwie żyło 3 proc. mieszkańców miast (od ok. 1 proc. w miastach liczących 500 mieszkańców lub więcej do 4 proc. w miastach poniżej 20 tys. mieszkańców). Na wsi odsetek osób żyjących poniżej minimum egzystencji wyniósł 8 proc.

Zasięg ubóstwa w 2016 r. wahał się, w zależności od województwa, od 2 proc. do 9 proc. W najgorszej sytuacji materialnej znajdowali się mieszkańcy woj. warmińsko-mazurskiego, gdzie aż 9 proc. osób żyło w skrajnym ubóstwie. Wysoką stopę ubóstwa odnotowano także w woj. podkarpackim (8,8 proc.), lubelskim (7,8 proc.), świętokrzyskim i wielkopolskim (po 7,5 proc.).

Z kolei najniższą wartość tego wskaźnika zaobserwowano w woj. lubuskim (2,2 proc.), łódzkim (2,7 proc.), dolnośląskim (2,9 proc.) i śląskim (3 proc.).



Źródło: GUS

Raport GUS pt. „Zasięg ubóstwa ekonomicznego w Polsce w 2016 r.” opracowano na podstawie wyników badania budżetu gospodarstw domowych. Za granice ubóstwa ekonomicznego przyjęto: granicę ubóstwa skrajnego, obliczaną na podstawie minimum egzystencji, ustawową granicę ubóstwa, czyli kwotę uprawniającą do ubiegania się o przyznanie świadczenia pieniężnego oraz relatywną granicę ubóstwa, ustaloną na poziomie 50 proc. średnich wydatków ogółu gospodarstw domowych.

dap/woj/