Brwinów: Jedno puste miejsce na trybunach

Adam Janczewski miałby dzisiaj 30 lat i zapewne uczestniczyłby w wielu zawodach rolkarskich, choćby kibicując swoim młodszym siostrom. A może sport miałby w jego życiu tak duże znaczenie, że jako absolwent AWF sam zostałby trenerem jednej z kilku dyscyplin, które uprawiał? Tego nie wiadomo. Trener Arkadiusz Janiszek, prezes Uczniowskiego Klubu Sportowego Kobra Brwinów, sprawił jednak, że pamięć o energicznym nastolatku, który zginął w wypadku komunikacyjnym, stała się częścią klubowej tradycji. W piątek 13 grudnia w hali miejskiej w Brwinowie odbył się XIII Memoriał Adasia Janczewskiego.

Zawsze około połowy grudnia, pomiędzy mikołajkami a Bożym Narodzeniem, trener Janiszek zaprasza dzieci i młodzież oraz rodziców młodych zawodników na zawody rolkarskie. W tym roku zawody w jeździe szybkiej rozgrywane były w sześciu kategoriach wiekowych, od rocznika 2018-2019 do rocznika 2009 i starszych. Tradycją klubu są też dodatkowe kategorie „mama” oraz „tata”, co podkreśla też rodzinny charakter memoriału. Radość z przejazdów, nie zawsze zwycięskich, ale jednak zawsze ukończonych i nagrodzonych gromkimi brawami, można dzielić z bliskimi. Swoim rówieśnikom kibicowała też spora grupa wolontariuszy, wśród których byli uczniowie Szkoły Podstawowej nr 1 w Brwinowie. Specjalnymi gośćmi, których nie mogło zabraknąć wśród publiczności, byli rodzice i dziadkowie Adasia Janczewskiego. W tym roku w memoriale wzięło udział ponad 70 zawodników, reprezentujących kluby Kobra Brwinów, Gladiatorzy Pruszków i Sparta Grodzisk Mazowiecki. Sprawna organizacja zawodów i panująca na nich wyjątkowa atmosfera była dziełem obu trenerów – Arkadiusza Janiszka i jego syna Kamila, którzy na co dzień prowadzą zajęcia wrotkarskie, dzieląc się swoją sportową pasją z kolejnymi rocznikami młodych zawodników. Przedświąteczny czas, w trakcie którego co roku odbywa się memoriał, staje się okazją do refleksji i zadumy – jak w słowach „Kolędy dla nieobecnych”: „Daj nam wiarę, że to ma sens, że nie trzeba żałować przyjaciół, że gdziekolwiek są, dobrze im jest, bo są z nami choć w innej postaci. […] A nadzieja znów wstąpi w nas, nieobecnych pojawią się cienie. Uwierzymy kolejny raz w  jeszcze jedno Boże Narodzenie”.