Maksymalna wysokość odprawy nie może przekraczać 15 – krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Odprawa z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracowników przysługuje zarówno w przypadku zwolnień grupowych, jak i zwolnień indywidualnych.

Z ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników wynika, że obowiązek wypłaty odprawy spoczywa na pracodawcach zatrudniających co najmniej 20 pracowników.

Jak podkreśliła dr hab. Monika Latos - Miłkowska z Uniwersytetu Warszawskiego, ustawa znajduje zastosowanie do wszystkich pracodawców, również wchodzących w skład szeroko pojętej administracji publicznej, dotyczy też zatem pracodawców samorządowych.

Według prawniczki w takiej sytuacji przesłanką nabycia prawa do odprawy, o której mowa w ustawie, jest rozwiązanie umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Do takich sytuacji Latos – Miłkowska zaliczyła wypowiedzenie z powodu likwidacji wydziału i stanowiska.

Jak zaznaczyła, wysokość odprawy jest uzależniona od stażu pracy pracownika u danego pracodawcy, ustalanego w taki sam sposób jak staż, od którego zależy długość okresu wypowiedzenia.

Zgodnie z przepisami odprawa przysługuje w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik zatrudniony był której niż 2 lata. Jeżeli pracownik przepracował od 2 do 8 lat przysługuje mu dwumiesięczne wynagrodzenie. W przypadku stażu przekraczającego 8 lat odprawa jest równa trzymiesięcznemu wynagrodzeniu.

Z kolei maksymalna przewidziana ustawą wysokość odprawy nie może przekraczać 15 – krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Latos - Miłkowska jest ekspertem resortu administracji i cyfryzacji w ramach projektu „Dobre prawo - sprawne rządzenie".

/kic/Serwis Samorządowy PAP