W Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą otwarto nową wystawę pt. „EGIPT – DAR NILU: od starożytności do współczesności”.

Tytuł wystawy został wzięty z opisu Egiptu zawartego w dziele znanego historiografa starożytnego Herodota, który w swoim wielkim dziele pt. „Dzieje” przytacza słowa egipskich kapłanów, którzy mu powiedzieli, że Egipt jest darem Nilu. Nil to jedna z najdłuższych rzek świata (6671 km). Turyści lecący samolotem widzą wijącą się wstęgę rzeki i wzdłuż brzegów uprawne pola i gaje palmowe, a dalej piaszczystą i skalistą pustynię rdzawego koloru. Starożytni Egipcjanie nazywali swój kraj czarna ziemia od żyznego czarnego mułu nanoszonego na pola przez wody Nilu w czasie wylewów. Wąski pas uprawnej ziemi o długości około 830 km ma przeciętnie około 10 km szerokości i dopiero na północ od Kairu rozszerza się w Deltę długości 170 km, a szerokości około 250 km. Z zachowanych malowideł i płaskorzeźb dowiadujemy się, że w starożytności żyły tu krokodyle, hipopotamy, hieny, szakale, gepardy, gazele i inna zwierzyna, której od wielu lat nie ma już w Egipcie.

Egipcjanie już na trzy tysiące lat przed Chrystusem rozpoczęli wykopywać kanały nawadniające i usypywać groble prowadzące od Nilu w głąb pustyni. Z biegiem czasu powstał potężny system irygacyjny. Przybór wód na Nilu rozpoczynał się zwykle około 19 czerwca wraz z pojawieniem się na niebie Syriusza, a wylew w połowie września. Powódź trwała około miesiąca, a potem wody stopniowo opadały wracając do normalnego poziomu. Nil wylewając pozostawiał na polach żyzny muł, zapobiegało to wyjałowieniu gleby. Wysoki poziom wody zapewniał dostatek, niski zwiastował głód i inne klęski.

Polscy naukowcy rozpoczęli prace wykopaliskowe w Egipcie już w latach 1937-1939, w okresie dziesięciolecia międzywojennego. Prof. dr Kazimierz Michałowski prowadził wspólnie z Francuzami wykopaliska w Edfu, w Górnym Egipcie. Po II wojnie światowej Polska rozpoczęła wykopaliska w 1957 r. w miejscowości Tell Athrib w Delcie Nilu. Stopniowo zwiększała się ilość stanowisk i zakres prac prowadzonych przez polskich specjalistów. W 1960 r. rozpoczęto prace wykopaliskowe w Aleksandrii, gdzie odkryto m. in. teatr rzymski i starożytne łaźnie. Rok później podjęto badania nad architekturą i rekonstrukcją świątyni królowej Hatszepsut. Obecnie polscy archeolodzy we współpracy z egipskimi, niemieckimi, amerykańskimi i holenderskimi kolegami prowadzą prace wykopaliskowe na terenie całego Egiptu.

Na otwartej w sochaczewskim muzeum wystawie prezentowane są zbiory wypożyczone przez Ambasadę Arabskiej Republiki Egiptu w Warszawie. Zobaczyć można m.in. gipsowe kopie starożytnych obiektów wykonane przez egipskich konserwatorów, kopie malowideł z grobowców (na papirusach), oryginalne przedmioty muzułmańskie jak na przykład tradycyjną zastawę do picia kawy, oryginalne fragmenty ceramiki rzymskiej i arabskiej.

Wystawa czynna będzie do końca czerwca.

Daniel Wachowski
Rzecznik Prasowy Burmistrza Sochaczewa