W kwietniu br. na terenie Leśnictwa Długie w Nadleśnictwie Szprotawa miało miejsce spotkanie konsultacyjne Nadleśnictwa i Urzędu Miejskiego w Szprotawie w sprawie uznania drzew pomnikowych i wyznaczenia ekosystemu referencyjnego. Idzie o otoczenie Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego „Potok Sucha” i sąsiedztwo „Pętli Wiewióra”.
Przedstawiono propozycję objęcia ochroną dwóch drzew, które przez wzgląd na swoje wymiary i całokształt kwalifikują się do uznania ich za drzewa pomnikowe. Po wizji terenowej Nadleśnictwo przychyliło się do propozycji. Podobnie do zamiaru wyłączenia z działań gospodarczych i uznania za ekosystem referencyjny fragmentu lasu, którego drzewostan wyróżnia się na tle innych, rosną w nim drzewa pomnikowe, a przy granicy znajduje się stanowisko archeologiczne w postaci kamiennego muru.
Na podstawie ustaleń ze spotkania zostaną sporządzone wnioski do uznania wskazanych drzew za pomniki przyrody oraz wniosek o wpisanie wspomnianego drzewostanu do rejestru ekosystemów referencyjnych.
W spotkaniu wzięli udział Zastępca Nadleśniczego Mariusz Chrupałła, specjalista SL ds. ochrony lasu i przyrody Agata Łosińska, leśniczy Leśnictwa Długie Paweł Pawelec, Maciej Boryna – kierownik Wydziału Przedsiębiorczości, Promocji i Turystyki oraz inspektor melioracji wodnych, lasów i parków komunalnych Jan Ryszawy.
Jako pierwszy uwagę na ten las zwrócił śląski przyrodnik Theodor Schube (1860-1934), autor monumentalnej Flory Śląska. W 1906 roku wydał „Księgę lasów Śląska” (Waldbuch von Schlesien), w której opisał najbardziej okazałe i fantazyjnie ukształtowane drzewa, jakie spotkał podczas swoich wędrówek oraz o których uzyskał informacje na podstawie ankiet rozsyłanych do leśników, nauczycieli i właścicieli ziemskich. W latach późniejszych wydawał prace opisujące pomniki przyrody, między innymi z dawnej Rejencji Legnickiej. Schube był również niestrudzonym propagatorem ochrony przyrody. W Roczniku z 1926 roku zaprezentował listę najważniejszych pomników przyrody w powiecie szprotawskim, a o naszym lesie pisał tak – „piękne drzewostany mieszane z wielkimi dębami”, wspominając przy tym Dąb Kotwicza, buki, sosny i świerki oraz rosnący na południu tego starego lasu Dąb Śniadaniowy, a także jałowiec o wyjątkowej formie.