Projekt „Polskiej Strategii Wodorowej do roku 2030 z perspektywą do 2040 roku” był rozpatrywany podczas ubiegłotygodniowego posiedzenia przez zespół infrastruktury Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego. Swoją odrębną opinię do strategii przedstawił Związek Gmin Wiejskich RP

Z jednej strony Związek zwrócił uwagę na rosnącą rolę wodoru i jego potencjał w dekarbonizacji gospodarki, z drugiej jednak wyraził obawy związane z możliwością wykorzystywania procesu tworzenia tzw. dolin wodorowych do poszerzania granic miast. 

„Wskazujemy, jako na negatywne postępowanie, na próbę wykorzystania już na wstępnym etapie, procesów tworzenia tzw. dolin wodorowych oraz prawa wodorowego w zakresie formułowania wniosków z inicjatywy przedstawicieli rządu, dotyczących podziału gmin, - celem powiększenia granic miast” – czytamy w opinii ZGWRP.

Samorządowcy wskazują tu przykład Sanoka, „gdzie nie ma jeszcze prawa, konkretnych planów
przedsięwzięć inwestycyjnych i ich lokalizacji, a już wskazuje się na potrzebę wydzielenia z części gminy wiejskiej Sanok niektórych jej terenów – celem przyłączenia do miasta Sanok”. 

Jak zauważa ZGWRP, uzasadnieniem tego kroku ma być realizacja przedsięwzięć służących infrastrukturze wodorowej.

„Takie postępowanie już u zarania tworzenia Strategii, zdaniem ZGWRP, buduje negatywne dla niej nastawienie niektórych środowisk” – napisano w opinii.

Opracowana przez Ministerstwo Klimatu i Środowiska strategia do 2030 r. zakłada, że pięć dolin wodorowych będzie stanowić zarówno trzon transformacji energetycznej, polegającej na przezbrojeniu sieci elektrycznych i ciepłowniczych na spalanie czy współspalanie wodoru, jak i transformacji w obszarze transportu publicznego w kierunku wykorzystania wodoru jako paliwa.  

Przyszłe polskie huby wodorowe to: Dolnośląska Dolina Wodorowa, Podkarpacka DW, Wielkopolska DW, Mazowiecka DW oraz Śląskie Zagłębie Wodorowe. Pierwszy list intencyjny w sprawie powołania Podkarpackiej Doliny Wodorowej w Rzeszowie został podpisany w maju br. 


mp/