Jeżeli ochronie zabytków podlega cały kompleks budynków, np. Starówka, to bez względu na to, czy konkretny budynek jest zabytkiem, czy nie, umieszczenie na nim reklamy wielkopowierzchniowej wymaga zgody konserwatora zabytków - orzekł w piątek Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Warszawie.

WSA rozpatrywał sprawę dotycząca reklamy na jednym z budynków na wrocławskiej Starówce. Kilkupiętrowy budynek został wybudowany w 1979 roku, ale do rejestru zabytków jest wpisana cała Starówka.

W roku 2004 jedna z firm zajmujących się reklama wielkopowierzchniową podpisała umowę z właścicielem budynku, że w trakcie trwającego remontu budynku na rusztowaniu umieści siatkę z reklamą. Jednak wojewódzki konserwator zabytków w czerwcu 2005 roku nakazał demontaż tej reklamy. Taką samą decyzję wydało Ministerstwo Kultury w sierpniu 2005 roku.

Zarówno konserwator, jak i ministerstwo wskazywały na brak pozwolenia konserwatora zabytków na umieszczenie reklamy. Firma, która tę reklamę umieściła, podkreślała jednak, że budynek pochodzi z roku 1979, a zatem nie jest zabytkiem.

Opinii tej nie podzielił WSA. Uznał, że zmiana wyglądu i elewacji budynków, które podlegają ochronie, wymaga uzgodnień z wojewódzkim konserwatorem zabytków. WSA uznał, że znajdują tutaj zastosowanie przepisy ustawy o ochronie zabytków(PAP).