W czerwcu br. UODO stwierdził naruszenie przepisów RODO przez Stołeczny Ośrodek dla Osób Nietrzeźwych. Polegało ono na nagrywaniu i utrwalaniu dźwięku w zainstalowanym w ośrodku systemie monitoringu.

Administrator potwierdził, że jego system rejestruje zarówno obraz, jak i dźwięk, a celem przetwarzania jest m.in. sprawowanie stałego nadzoru nad osobami doprowadzonymi w celu wytrzeźwienia dla zapewnienia im bezpieczeństwa. Poinformował też, że zapis z monitoringu obejmujący pomieszczenia, w których rejestrowany jest sygnał audio i wideo, jest przechowywany od 30 do 60 dni z wyjątkiem sytuacji, gdy nagranie jest zabezpieczone jako dowód w toczącym się postępowaniu. Jako podstawę prawną przetwarzanych przez siebie danych w ten sposób wskazał przesłankę, zgodnie z którą przetwarzanie danych jest niezbędne do wypełnienia obowiązku prawnego ciążącego na administratorze. Ponadto administrator powołał się na uregulowania zawarte w ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, aktach wykonawczych do tej ustawy oraz statucie placówki.

W efekcie postępowania administracyjnego w tej sprawie na administratora nałożono karę pieniężną w wysokości 10 tys. złotych za przetwarzanie danych osobowych bez podstawy prawnej.

Administrator odwołał się od tej decyzji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, a ten po rozpoznaniu sprawy oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku WSA uznał za niesporne, że ośrodek przetwarzał dane osobowe osób w nim przebywających w zakresie nagrywania i utrwalaniu dźwięku poprzez stosowany monitoring. Wskazał też, że zasady stosowania monitoringu zostały zawarte w ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (art. 42 ust. 12 i art. 423 ust. 1) oraz aktach wykonawczych do tej ustawy. Należy jednak zwrócić uwagę, że wykładnia przepisów jest utrudniona, ponieważ zostały one wprowadzone w różnym czasie. W ocenie WSA rejestrowanie w ramach monitoringu danych osób, które przebywają w warunkach przymusu, nie powinno się odbywać z powołaniem się na budzące wątpliwość podstawy.

Sąd podzielił opinię UODO, że przepisy nie przewidują możliwości zapisu dźwięku w tym konkretnym przypadku, a instalacja monitoringu stosowana w pomieszczeniach przeznaczonych do izolacji oraz w pomieszczeniach izby wytrzeźwień w ogólności powinna umożliwiać wyłącznie zapis obrazu.

WSA w uzasadnieniu wskazał, że brak jest racjonalnych powodów, aby uznać nagrywanie dźwięku we wskazanych pomieszczeniach ogólnych, jako uzasadnione troską o życie, zdrowie i bezpieczeństwo osób przebywających w ośrodku. WSA potwierdził, że utrwalanie dźwięku przez system monitoringu to daleko ingerujący w strefę prywatności środek, którego ustawodawca nie przewidział nawet w przypadku podmiotów wykonujących działalność leczniczą.

mam/