Prezydent Miasta Sopotu oraz Bałtycka Agencja Artystyczna BART zapraszają w dniach 1–4 maja na wydarzenie artystyczno-kulturalne zatytułowane „Sopot – ulica artystów". Jest to kontynuacja Święta Monciaka w nieco zmienionej i poszerzonej formule. Tegoroczne Święto potrwa aż cztery dni, podczas których odbędą się różnorodne wydarzenia trafiające w każdy gust. Udział w wydarzeniu weźmie większość sopockich instytucji kulturalnych: Polska Filharmonia Kameralna Sopot, Muzeum Sopotu, Dworek Sierakowskich, DKF Kurort, Państwowa Galeria Sztuki, Sopocka Scena Off de BICZ oraz Galeria Malt, Krzywy Domek i dwumiesięcznik literacki „Topos”.
Pierwszy dzień „Ulica Poezji” został poświęcony poezji, wystawom plenerowym oraz specjalnemu pokazowi Państwowej Galerii Sztuki, zatytułowanemu po witkacowsku „POKAS Z PGS, czyli Pierwszomajowa Okolicznościowa Konfabulacja Artystów Sopockich i ich gości”.

Bohaterami owej konfabulacji będą: Krzysztof Daukszewicz (Bard z Galerii), grupa „Centrala rybna” założona przez absolwentów poznańskiej ASP (performance „Pierwszy maja”) oraz Jacek Staniszewski z zespołem „Maszyna do mięsa” (Multikoncert), a gospodarzem Marek Gałązka – poeta, kompozytor, znakomity interpretator i wykonawca twórczości Edwarda Stachury, który zagra również krótki koncert. W ramach Ulicy Poetów 1 maja będzie również okazja do posłuchania wierszy Zbigniewa Herberta czytanych przez sopockich artystów z okien SPATiF-u, obejrzenia cyklu filmów „Poeci na ekranie” DKF-u Kurort, wystawy „Ulica Poetów” oraz spektaklu sopockiego Teatru Okazjonalnego „Alchemik halucynacji” z inspiracji poezją z tomu „Pan Cogito”. Muzeum Sopotu przygotowało otwarcie plenerowej wystawy „Historia sopockich domów kuracyjnych”, a Sopocka Scena Off de BICZ w ramach Majówki teatralnej przedstawi spektakl uliczny „Persona” teatru Zmyslowi z Katowic.

Na koniec dnia Agnieszka Babicz, Iwona Loranc i Mirosław Czyżykiewicz wyśpiewają „Piosenki z tamtych lat” na patio Galerii Malt.
Drugi dzień – Ulica Artystów – to spotkanie ze znakomitą muzyką w kilku odsłonach: koncert piosenek Agnieszki Osieckiej i Jonasza Kofty oraz piosenek ze spektakli teatralnych Jerzego Satanowskiego w wykonaniu m. in. Stanisławy Celińskiej, Hanny Banaszak, Artura Barcisia i Justyny Szafran; „Miasto Mania” w wykonaniu Marysi Peszek oraz koncert Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot pod dyrekcją Wojciecha Rajskiego z Mieczysławem Szcześniakiem w roli solisty. Przez cały dzień będzie można również oglądać spektakle na Monte Cassino oraz na scenie Teatru na Plaży: „Test na miłość” teatru Narybek From Poland z Katowic, świetny „D-KOD-R” Teatru Okazjonalnego (zbierającego ostatnio znakomite recenzje w Polsce i zagranicą) oraz „Gwiazdę” wg Helmuta Kajzara w reżyserii Ewy Ignaczak. Wieczorem zobaczymy specjalny pokaz kolekcji „Sopot 2008” projektantki Evy Minge, której styl doceniło wiele osobistości ze świata polskiej polityki, sztuki i biznesu, a kolekcje zdobyły wiele międzynarodowych nagród.

Trzeci dzień to Święto Konstytucji 3 Maja, od wielu lat uświetniane w Sopocie Orkiestradą, czyli przeglądem orkiestr dętych. Tym razem usłyszymy m.in. Orkiestrę Dętą ze Świecia, która miała zaszczyt grać dla samego papieża Jana Pawła II i uzyskać jego błogosławieństwo. Szczególną atrakcją dla oka są tańczące dziewczęta – majoretki i buławki – prezentujące tańce z całego świata. Spacerując tego dnia po Sopocie, będzie można spotkać wizażystki wykonujące specjalny trzeciomajowy makijaż każdemu chętnemu. Przez cały dzień będzie również trwała Majówka z Off de BICZ w Teatrze na Plaży, a Galeria Malt zaprasza na plener artystyczny trwający przez cały dzień oraz „Spotkanie Klubu Malt” z udziałem m.in. Piotra Bałtroczyka.

Czwarty dzień imprezy zatytułowany „Teatralna plaża” to spektakle z cyklu Majówka z Off de BICZ: premiera najnowszego spektaklu teatru Stajnia Pegaza powstałego z inspiracji dziełami Stanisława Wyspiańskiego – „Oj, oda, oda!” oraz „Noel Wspak” – znakomity monodram wg „Matki” Witkacego. W Galeria Malt tego dnia spektakl Teatru Światła i Rytmu.

Od 4 do 10 maja potrwa Tydzień z Agnieszką Osiecką w Krzywym Domku. Będzie okazja obejrzenia wystawy i filmów poświęconych tej związanej w ostatnich latach życia
z Sopotem artystce, a Magda Umer opowie różne ciekawostki związane z jej twórczością.


Program imprezy

1 MAJA – ULICA POETÓW

godz. 12.00 DKF Kurort przedstawia: Poeci na ekranie
„Całkowite zaćmienie”, reż. A. Holland,
Belgia, Francja, Włochy, 1995, 111 min. (kino Polonia)
godz. 12.00 Majówka z Off de BICZ: „Persona” spektakl uliczny, Teatr Zmyslovi
godz. 13.00 Otwarcie wystawy plenerowej przygotowanej przez Muzeum Sopotu „Historia sopockich domów kuracyjnych 1824–2008”
(ul. Bohaterów Monte Cassino)
godz. 14.00 DKF Kurort przedstawia: Poeci na ekranie
„Nocny gość”, reż. S. Różewicz,
Polska, Czechosłowacja, 1989, 83 min. (kino Polonia)
godz. 14.00 Otwarcie wystawy „Ulica Poetów”
(przy kościele św. Jerzego)
godz. 14.30 „Ulica Poetów” – czytanie wierszy (Spatif)
godz. 16.00 DKF Kurort przedstawia: Poeci na ekranie
„Parę osób, mały czas”, reż. A. Barański,
Polska, 2007, 104 min. (kino Polonia)
godz. 16.00 „Pan Cogito” – sopoccy artyści czytają Zbigniewa Herberta (SPATiF)
godz. 17.00 „Symfonia Natury” pokaz biżuterii firmy Amberways Bożeny Kamińskiej, choreografia: Lucyna Jata (scena przy fontannie)
godz. 18.00 Majówka z Off de BICZ: „Alchemik halucynacji" z inspiracji cyklem "Pan Cogito" Z. Herberta, Teatr Okazjonalny, Sopot
(Teatr na Plaży ul. Mamuszki 2)
godz. 18.00 P.O.K.A.S. PGS czyli pierwszomajowa okolicznościowa konfabulacja artystów sopockich i ich gości:
koncert Marka Gałązki,
„Pierwszy maja” performance Centrali Rybnej,
Bard z Galerii PGS: Krzysztof Daukszewicz, multikoncert Maszyny Do Mięsa;
gospodarz: Marek Gałązka (scena przy fontannie)
godz. 20.00 Majówka z Off de Bicz: „Przyj, dziewczyno, przyj..."
wg wybranych tekstów T. Różewicza, Teatr Rondo, Słupsk
(Teatr na Plaży, ul. Mamuszki 2)
godz. 21:00 Galeria Malt - koncert „Piosenki z tamtych lat”
wyk. Agnieszka Babicz, Iwona Loranc, Mirosław Czyżykiewicz,
(scena na patio Galerii Malt, ul. Boh. Monte Cassino 36/5)

Ponadto: Henryk Cześnik – Akcja plastyczna „Prześcieradła”


2 MAJA – ULICA ARTYSTÓW

godz. 11.00 Majówka z Off de BICZ: „Test na miłość” spektakl uliczny,
Teatr Narybek From Poland
godz. 12.00 „Piosenki Agnieszki Osieckiej i Jonasza Kofty”
w reż. Jerzego Satanowskiego
wystąpią: Stanisława Celińska, Hanna Banaszak, Artur Barciś, Justyna Szafran, Mirosław Czyżykiewicz, Joanna
Lewandowska, Magdalena Piotrowska, Dorota Osińska, Jan
Janga Tomaszewski, Iwona Loranc, Kameleon Septet (scena)
godz. 13.00 Bard z Galerii PGS: Marek Gałązka, Jacek Kulesza (scena)
godz. 14.00 „Teatr Piosenki” w reż. Jerzego Satanowskiego
wystąpią: Stanisława Celińska, Hanna Banaszak, Artur Barciś, Justyna Szafran, Mirosław Czyżykiewicz, Joanna
Lewandowska, Magdalena Piotrowska, Dorota Osińska, Jan
Janga Tomaszewski, Iwona Loranc, Kameleon Septet (scena)
godz. 17.00 Koncert Marysi Peszek z zespołem (scena)
godz. 17.30 Galeria Malt - otwarcie wystawy „Balansujące rzeźby” Jerzego Kędziory (Galeria Malt, ul. Boh. Monte Cassino 36/5)
godz. 18.00 Majówka z Off de BICZ: „D-KOD-R" Teatr Okazjonalny, Sopot
(Teatr na Plaży, ul. Mamuszki2)
godz. 18.30 Koncert Polskiej Filharmonii Kameralnej Sopot
pod dyrekcją Wojciecha Rajskiego,
solista: Mieczysław Szcześniak (scena)
godz. 19.00 Sopocki Festiwal Kultur Krzywy Domek 2008
Wernisaż wystawy „Poetessa w Sopocie – Spotkania z twórczością Agnieszki Osieckiej” (wystawa, spotkania, filmy Magdy Umer)
(Krzywy Domek, ul. Boh. Monte Cassino)
godz.20.00 Majówka z OFF de BICZ: „Gwiazda” Helmuta Kajzara
Teatr Stajnia Pegaza (Teatr na Plaży, Mamuszki 2)
godz. 20.30 Pokaz mody: kolekcja Evy Minge „Sopot 2008” (scena)
godz. 21.00 Galeria Malt – koncert piosenek Edith Piaf
(Patio Galerii Malt, ul. Boh. Monte Cassino 36/5)


Powadzenie imprezy – Maciej Miecznikowski


3 MAJA - ORKIESTRADA

godz. 12.00 ORKIESTRADA – przegląd orkiestr dętych
Przemarsze orkiestr odbywać się będą o każdej pełnej godzinie,
w godzinach od 12:00 do 17:00; Trasa: Urząd Miasta Sopot,
ulica T. Kościuszki, ul. Boh. Monte Cassino
Galeria Malt: Plener artystyczny
(Patio Galerii Malt, ul. Boh. Monte Cassino 36/5 - cały dzień)
godz. 15.30 Majówka z Off de BICZ: „Test na miłość” spektakl uliczny, Teatr Narybek From Poland
godz. 18.00 Majówka z OFF de BICZ: „D-KOD-R” Teatr Okazjonalny
Sopot (Teatr na Plaży, Mamuszki 2)
godz. 19.00 Galeria Malt - spotkanie Klubu Malt
Piotr Bałtroczyk i inni (Galeria Malt, ul. Boh. Monte Cassino 36/5)
godz. 20.00 „Gwiazda” Helmuta Kajzara Teatr Stajnia Pegaza
Sopot (Teatr na Plaży, Mamuszki2)


4 MAJA – TEATRALNA PLAŻA

godz. 18.00 Majówka z Off de BICZ: „Oj, oda, oda!”
Teatr Stajnia Pegaza, Sopot (Teatr na Plaży, ul. Mamuszki 2)
godz. 20.00 „Noel Wspak" wg „Matki" St. Witkiewicza, Teatr Stajnia Pegaza, Sopot (Teatr na Plaży, ul. Mamuszki 2)
godz. 21.00 Teatr Światła i Rytmu
(Patio Galerii Malt, ul. Boh. Monte Cassino 36/5)


O ARTYSTACH

EVA MINGE
Marka EVA MINGE istnieje na rynku od 12 lat. Specjalizuje się w produkcji odzieży wysokogatunkowej, przeznaczonej dla wymagającego klienta. Kolekcje zostały nagrodzone licznymi nagrodami w Polsce i zagranicą. Ostatnie wydarzenia to prestiżowe pokazy w Alta Roma i na Schodach Hiszpańskich w Rzymie. Eva Minge – projektantka i jedyna właścicielka marki – ubiera najbardziej znane Polki ze świata polityki, biznesu i sztuki. To, co najmocniejsze w marce Evy Minge to własny, konsekwentny, rozpoznawalny styl oraz krawiectwo na najwyższym poziomie.
Eva Minge o pokazie:
„Kolekcja Sopot 2008 to kolekcja premierowa, dedykowana wyjątkowemu miastu, malowniczej plaży i morskim opowieściom. Sopot – nadmorski kurort, promenada spowita w słońcu i kobieta. Piękna, zjawiskowa, eteryczna…”.

KRZYSZTOF DAUKSZEWICZ w ramach cyklu „Bard z Galerii”
Polski satyryk, felietonista, tekściarz, poeta, gitarzysta i kompozytor.
Od 1976 roku współtworzył kabaret Gwuść, z którym zdobył wiele nagród. W 1976 roku zadebiutował w I Biesiadzie Humoru i Satyry w Lidzbarku Warmińskim w autorskim programie kabaretowym „Dookoła Wojtek”, za który otrzymał II nagrodę. W roku 1978 przeniósł się do Warszawy, gdzie do 1981 występował w kabarecie „Na Pięterku” Związku Polskich Autorów i Kompozytorów. W latach 1979-84 był kierownikiem literackim Teatru na Targówku, w którym zrealizował własny spektakl satyryczny „Dziury na drodze" oraz musical dla dzieci „Dzieci taty Zeusa". W latach 1983-86 prowadził wraz z Januszem Gajosem kabaret „Hotel Nitz". Od roku 1986 do 1990 współpracował z kabaretem Pod Egidą.
Realizował autorskie recitale i programy telewizyjne takie jak: „Na tronie", „U pana Krzysia", „Rozmowy ze zgryzem". Od 2005 roku jest stałym gościem na antenie programu „Szkło kontaktowe" nadawanego w TVN24. Jest autorem sztuk teatralnych: „Cycek", „Bunkier", zbioru satyrycznego „Między Worłujem a Przyszłozbożem" i wielu książek, licznych piosenek oraz felietonów.
Jest laureatem licznych nagród, takich jak; Złote Rogi Kozicy i nagrody MKiS w Ogólnopolskim Turnieju Kabaretowym w Zakopanem w 1977, Złotej Szpilki na II Biesiadzie Humoru i Satyry w 1977 za program „Mity i nity, czyli nasza Monachomachia", III nagrody na III Biesiadzie Humoru i Satyry w 1978, Srebrnych Rogów Kozicy w Ogólnopolskim Turnieju Kabaretowym w Zakopanem w 1978, Grand Prix oraz nagrody dziennikarzy na przeglądzie kabaretowym OSET w Rzeszowie w roku 1986, III nagrody za farsę „Cycek" na Międzynarodowym Konkursie na sztukę teatralną w Jugosławii w 1986, nagrody MKiS na KFPP Opole 91, Złotego Mikrofonu w 1991, nagrody miesięcznika "Szpilki" za „Listy do Pana Hrabiego" w 1991 roku, Złotego Kamertonu w 1992, Prometeusza w 1997.
JERZY SATANOWSKI
Kompozytor muzyki teatralnej i filmowej, dyrygent, reżyser. Absolwent filologii polskiej Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu (1972). Muzyką zajął się za sprawą swego przyjaciela - poety Edwarda Stachury - komponując piosenki z jego tekstami. W latach 70. XX wieku związał się z poznańskim Teatrem Nowym kierowanym przez Izabellę Cywińską, gdzie przygotował m.in. spektakl oparty na poezji Stachury „Miłość, czyli życie...”. Potem nawiązał współpracę z Maciejem Prusem (głośna inscenizacja „Operetki” Gombrowicza w warszawskim Teatrze Dramatycznym w 1976 r.) i Januszem Wiśniewskim („Balladyna”, „Panopticum a la Madame Tussaud”, „Koniec Europy”, „Walka karnawału z postem”, „Modlitwa chorego przed nocą”, „Olśnienie”, „Życie jest cudem”, „Faust”).
Wyreżyserował spektakle: „Decadance” (1987), „Nie żałuję wedle Agnieszki Osieckiej” (1997). Skomponował ogromną liczbę piosenek śpiewanych m.in. przez Edytę Geppert, Ewę Błaszczyk, Stanisławę Celińską czy Krystynę Jandę.
Skomponował muzykę do wielu filmów, m. in. „Baryton” (reż. J. Zaorski, 1984), „Dom wariatów” (reż. M. Koterski, 1984), „Kobieta w kapeluszu” (reż. St. Różewicz, 1984), „Jezioro bodeńskie” (reż. J. Zaorski, 1985), „Siekierezada” (reż. W. Leszczyński, 1985), „Magnat” (reż. F. Bajon, 1986), „Wszystko, co najważniejsze” (reż. R. Gliński, 1992), „Dzień świra” (reż. M. Koterski, 2002).
Laureat nagród za muzykę na FPFF w Gdańsku - za „Schodami w dół, schodami w górę” (reż. A. Domalik, 1988) i „Wrzeciono czasu” (reż. A. Kondratiuk, 1995) oraz spektakli Teatru Telewizji, m. in. „Kordian” (reż. G. Holoubek, 1980), „Ferdydurke” (reż. M. Wojtyszko, 1985), „Hamlet” (reż. J. Englert, 1985), „Wiśniowy sad” (reż. A. Domalik, 1994), „Dziady” (reż. J. Englert, 1997), „Dybuk” (reż. A. Holland, 1999), „Woyzeck” (reż. L. Adamik, 1999).

MAREK GAŁĄZKA
poeta, kompozytor, gitarzysta, popularyzator twórczości Stachury, interpretator i wykonawca piosenek do jego wierszy (już na studiach zaczął wykonywać przy akompaniamencie gitary akustycznej wiersze Stachury).
Absolwent pedagogiki w zakresie pracy kulturalno-oświatowej Uniwersytetu Wrocławskiego (1978).
Instruktor teatralny w Oleckim Ośrodku Kultury (1979-1984), gdzie założył Teatr AGT (debiutujący w marcu 79 spektaklem Wędrowanie według poezji Stachury).
Założyciel grupy balladowej Po Drodze (październik 80), której nazwa nawiązywała do nieustającej wędrówki człowieka w poszukiwaniu siebie i swego miejsca. Miesiąc później zespół wystąpił na Jesieni z Bluesem w Białymstoku u boku Martyny Jakubowicz i Stanisława Sojki, a w 1981 zdobył nagrodę Ministra Kultury i Sztuki za wartościowy debiut podczas Ogólnopolskich Spotkań Zamkowych Śpiewajmy poezję w Olsztynie. Po Drodze zaczęło grać koncerty w całej Polsce, a po prezentacji w TVP pojawiły się propozycje nagrania płyty. Jednak stan wojenny pokrzyżował plany i zespół przestał istnieć w 1983.
Marek Gałązka reaktywował Po Drodze w 1993. W następnych latach grupa koncertowała nie tylko w całej Polsce (m.in. w Olsztynie podczas Spotkaniach Śpiewajmy Poezję, 93), ale również poza granicami (m.in. w Londynie, Hamburgu, Kownie, Budapeszcie, Sofii, Grenoble). Zespół nagrał płytę Marek Gałązka i grupa Po Drodze (2000) i w 2001 rozwiązał się.
Prowadził Akademicki Ośrodek Teatralny na Uniwersytecie Gdańskim (1984-86). Od 1994 współtworzył (będąc jednocześnie dyrektorem artystyczno-programowym) Przystanek Olecko. Od 2004 jest Dyrektorem Regionalnego Ośrodka Kultury w Olecku. W 2006 r. otrzymał medal "Zasłużony dla Warmii i Mazur".
Występował w warszawskim Teatrze Adekwatnym w spektaklu Za życie zuchwałe wg Stachury (1982-1985), a z okazji 20 rocznicy śmierci poety zorganizował projekt 20 lat później, czyli spotkania z Edwardem Stachurą w mieście O.
Laureat nagród:
• Wojewody Suwalskiego za odwagę w myśleniu i działaniu (1984)
• Wawrzyn tygodnika społeczno-kulturalnego Radar (1984)
• Animatora Kultury przyznaną przez Ministra Kultury i Sztuki (2000)
• Odznaczony medalem GLORIA ARTIS - zasłużony dla kultury (2007)

CENTRALA RYBNA
Artur Śledzianowski (pseudonim „Śledź”) i Adam Rybarczyk (pseudonim „Ryba”), absolwenci poznańskiej ASP działali początkowo, tj. od roku 1999 jako Fiszbojs, następnie okolo roku 2001 dołączył do nich artysta video Andrzej Karpinski (pseudonim „Karp”) i w ten sposób zawiązała się Centrala Rybna. Ogólne założenia i cel swych działań artyści określili w manifeście:
„Nie zgadzamy się na żadne ustępstwa w walce z ogólnym zapyzieniem paprykażowych odpadów kultury konsumpcji. Idea prowokacji, czyli rozpraszania zastałej, gęstej, zatęchłej „atmosfery” mieszczańskiego samozadowolenia jest nam bliska jak woda misce.”
Pierwsze spontaniczne wystąpienia „duetu prowokacyjno-ANTY-statycznego” (określenie własne artystów) miały miejsce w popularnych w środowiskach studenckich pubach, gdzie wedle słów Śledzianowskiego pod koniec lat 90. panowała szczególna atmosfera klubowego nadęcia i sztywniactwa. Fiszbojs postanowili tę atmosferę rozpraszać za pomocą niezapowiedzianych, wtopionych w knajpiany krajobraz działań. Pojawiali się na przykład przebrani w łowieckie stroje w towarzystwie pluszowej wiewiórki i zachowywali jak inni klienci, do czasu gdy umówiony z nimi barman emitował z głośników łowieckie sygnały –wówczas członkowie Fiszbojs stawali na krzesłach i wznosili gromkie toasty. Akcja ta z czasem uległa rozbudowaniu. W jej trakcie pojawiała się także postać przebrana za łosia, na którego polowała myśliwy. Walka odbywała się na stolikach, krzesłach wśród zaskoczonych klientów, ilustrowana dźwiękami z głośników. W ten sposób artyści wyobrażali sobie prowokowanie „mieszczaństwa”. Termin ten, podobnie jak cały manifest grupy należy traktować w kategoriach swoistego żartu, który określa zapatrywania artystów w sposób humorystyczny. Trudno bowiem uznać miejsca rozrywki z ich libacyjno-tanecznym charakterem i atmosferą towarzyskiego rozluźnienia za szczególnie skostniałe. Artyści postanowili rozpocząć walkę z „odpadami kultury konsumpcji” na własnym podwórku, anektując przestrzeń knajpiano-klubowa, a wraz z nią specyficzną, nietypową dla działań artystycznych widownię. Przestrzeń ta pozostaje najgłębiej i najczęściej przez Centralę Rybną penetrowana. Można to przewrotnie odnieść do częstej współcześnie sytuacji, kiedy artyści „grają do kotleta”. Z reguły akcje Centrali Rybnej wzbudzają w widzach silne, skrajne emocje, od szczerego śmiechu, przez drwiące rozbawienie, konsternację do nieskrywanej niechęci. Grupa ta ma kontakt z widownią odmienną od tej, która pojawia się w galeriach. Stwarza to niepowtarzalną okazję do zaistnienia sztuki w nowych dla niej miejscach i dla nietypowej widowni. Jest to świadome nawiązanie do działań dadaistów, którzy pod koniec I wojny światowej zaczynali od występów w miejscach rozrywki.
MASZYNA DO MIĘSA
Maszyna do mięsa stanowi projekt muzyczny lidera tej formacji dr Jahkill/ Jacka Staniszewskiego. Muzyka zespołu to silna dawka energii będąca mariażem folku i punkrocka nasycona improwizacjami jazzowymi. Dr Jahkilla/ Jacek Staniszewski, znany również z formacji Biafra i Chlupot Mózgu, w Maszynie gra na gitarze i śpiewa własne teksty. KyaJah Man/ Tomek Szymborski – gitara basowa grający również w formacjach Biafra, Transistors, Brygada Kryzys, Chlupot Mózgu. Michał Gos (Śladami Gagarina) gra na perkusji. Irek „Demon” Wojtczak, wybitny muzyk jazzowy, w Maszynie gra na saksofonie i flecie.
MIECZYSŁAW SZCZEŚNIAK
Zadebiutował w zespole muzycznym Ikary już jako sześciolatek potem w zespole Funk Factory, z którym w 1984 roku zarejestrował swe pierwsze nagrania dla Polskiego Radia w Szczecinie. Występ w konkursie "Śpiewać każdy może" i Ogólnopolskim Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki we Wrocławiu dał mu przepustkę do udziału w konkursie piosenki w Opolu, w 1985 r za wykonanie piosenki Przyszli o zmroku otrzymał główną nagrodę im Anny Jantar. Jest laureatem wielu nagród m.in Bursztynowego Słowika na Festiwalu w Sopocie czy też trzykrotnym laureatem Fryderyków. W 1999 roku nagrał z Edytą Górniak utwór "Dumka na dwa serca" do filmu "Ogniem i mieczem". W 1999 z piosenką Przytul mnie mocno reprezentował Polskę na 44. Konkursie Piosenki Eurowizji w Jerozolimie w którym zajął 18 miejsce. Jest jednym z założycieli zespołu New Life M, który jest prekursorem muzyki rozrywkowej z przesłaniem chrześcijańskim.
W 1989 Szcześniak odrzucił propozycję Dietera Bohlena śpiewania w chórkach na płytach produkowanych przez niego.
Śpiewał czołówki w wersji polskiej wielu seriali Disney'owskich: Kacze opowieści (stara wersja), Dzielny Agent Kaczor, Chip i Dale Brygada RR.
Zaśpiewał dużo duetów między innymi z : Anną Jurksztowicz , Majką Jeżowską , Kayah , Anną Marią Jopek , Lorą Szafran , Edytą Górniak czy Natalią Kukulską
Obecnie mieszka w Kaliszu. 14 czerwca 2006 ukazał się jego teledysk, nagrany wspólnie z Mezo/Tabb, do piosenki "Wstawaj". Ostatnio występuje jako Miecz. Szcześniak. W 2006 roku wydał swoją kolejną płytę pt. "Zwykły cud'". Z tej płyty pochodzą przeboje takie jak: "Mamma", "O niebo lepiej", "Chyba na pewno", "Naprawdę dość"
W 2007 roku wziął udział w Krajowym Konkursie Polskiej Piosenki w Opolu. Wykonał swoją nową piosenkę "Bajka że to ja". Na tym samym festiwalu wystąpił także wspólnie z Justyną Steczkowską i Kasią Cerekwicką. Ich występ przyjęto owacyjnie.


POLSKA FILHARMONIA KAMERALNA SOPOT

W lutym 1982 r. Wojciech Rajski stworzył 19-osobową orkiestrę smyczkową, złożoną z młodych, utalentowanych i pełnych entuzjazmu muzyków. Pod nazwą Orkiestra Kameralna Wojciecha Rajskiego debiutowała w czerwcu, w Teatrze Muzycznym w Gdyni, a już za kilka dni otwierała festiwal Schleissheimer Sommer w Monachium i 37. Festiwal Sommerliche Musiktage Hitzacker. Młody zespół od początku zachwycił publiczność i krytyków, co skutkowało zaproszeniami na wszystkie niemieckie festiwale i do najważniejszych sal koncertowych z Filharmonią Berlińską, salą Gasteig w Monachium, Gewandhaus w Lipsku, Musikhalle w Hamburgu, Salą Pleyela w Paryżu, Musikverein w Wiedniu i Concertgebouw w Amsterdamie na czele. Od 1984 r. orkiestra występuje również w składzie powiększonym z grupą dętą i przyjęła nazwę Polska Filharmonia Kameralna Sopot. Pod koniec lat osiemdziesiątych zespół dawał prawie 100 koncertów rocznie, głównie w Niemczech, ale również we Francji, Austrii, Szwajcarii, Hiszpanii, Belgii, Holandii, Szwecji, Danii, Luksemburgu, Anglii i w innych krajach. W 1987 r. orkiestra wyjechała na 33 koncerty do Stanów Zjednoczonych, grając m.in. w J. F. Kennedy Center w Waszyngtonie i Metropolitan Museum w Nowym Jorku. Ponownie orkiestra odwiedziła Stany Zjednoczone w 1999 r. Również zespół gościł w dalekiej Azji – w 1990 r. w Chinach i 1997 r. w Japonii. Polskiej Filharmonii Kameralnej w koncertach towarzyszą najwybitniejsi, światowi soliści, wśród których należy wymienić przynajmniej kilku – Mścisław Roztropowicz, Borys Pergamentschikow, Natalia Gutman, Irene Grafenauer, Sabine i Wolfgang Meyer, Guy Touvron, Misha Maisky, Raphael Oleg, Gil Shaham, David Geringas, Gary Karr. Oczywiście z orkiestrą stale występują zarówno w kraju jak i za granicą czołowi polscy soliści.
Zespół jest stale zapraszany na renomowane europejskie festiwale, a wśród nich – Schleswig-Holstein Musik Festival, Mecklenburg-Vorpommern, Rheingau Festival, Praska Wiosna, Weilburger Schlosskonzerte, Festival van Vlaanderen, La Chaise-Dieu i wiele innych. Ponad 10 razy zespół gościł na Festiwalu Muzycznym w Łańcucie i wielokrotnie w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Polska Filharmonia Kameralna od początku swojego istnienia nagrywa płyty, których ma w swoim dorobku ponad 30. Pierwsze analogowe płyty długogrające zostały nagrane już w 1983 r. dla Wifonu i Thorofonu, a od roku 1986 płyty kompaktowe dla wytwórni: EMI, Midas, Thorofon, Claves, Sonomaster, Opus, Mediaphon, Wifon, DUX. Po 15 latach oczekiwań, dzięki staraniom władz Sopotu i Bałtyckiej Agencji Artystycznej BART, Polska Filharmonia Kameralna doczekała się wspaniałej własnej siedziby znajdującej się w Sopocie, na terenie Opery Leśnej. W roku 2002 orkiestra obchodziła jubileusz 20-lecia. Na koncercie galowym wystąpiła ze światowej sławy klarnecistami Wolfgangiem i Sabiną Meyer. W roku 2003 zespół gościł po raz pierwszy w Ameryce Południowej, grając koncerty w Meksyku w ramach największego festiwalu "International Cervantino". W 2005 roku Polska Filharmonia Kameralna Sopot rozpoczęła nagrania cyklu 9 Symfonii L. v. Beethovena, z których ukazały się już Symfonie nr 5 i nr 7.
W roku 2007 orkiestra obchodzi swój jubileusz 25-lecia istnienia.

MARYSIA PESZEK
Maria Peszek, ps. Mania – polska aktorka i piosenkarka. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną (PWST) w Krakowie (1996 r.). Debiutowała na scenie Teatru Słowackiego w Krakowie, w adaptacji sztuki Brunona Schulza „Sanatorium pod klepsydrą” (scenariusz i reżyseria – Jan Peszek). Grała także na scenach Teatru Studio w Warszawie i Teatru Narodowego. Pochodzi z rodziny o tradycjach teatralnych, jej ojciec – Jan Peszek jest znanym aktorem. Aktorem jest także jej brat – Błażej Peszek.
Na 21. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu otrzymała nagrodę publiczności (2000 r.). Wykonywała piosenkę „Jestem wiatrem, jestem burzą" Mateusza Pospieszalskiego i Rafała Dziwisza.
W październiku 2005 został wydany debiutancki album muzyczny Marii Peszek, miasto mania. Płyta została nagrana we współpracy z Wojciechem Waglewskim oraz jego synami – Fiszem i Emade. Jest to zarazem ścieżka dźwiękowa multimedialnego przedstawienia o tym samym co album tytule. Płyta ta została wyróżniona dwoma Fryderykami w kategoriach: Nowa Twarz Fonografii dla Marii Peszek oraz Produkcja Muzyczna Roku. Płyta osiągnęła status platynowej. W 2007 roku wystąpiła w TOPtrendy śpiewając Piejo kury piejo Grzegorza z Ciechowa i wiązankę przebojów ostatniego roku.
Wystawy
JERZY KĘDZIORA
rzeźbiarz i medalier, projektant wnętrz, terenów zielonych i zurbanizowanych. Absolwent gdańskiej PWWSP (obecnie Akademia Sztuk Pięknych), uczestnik krajowych i międzynarodowych sympozjów i festiwali. Autor oryginalnych rzeźb balansujących, pokazywanych w Polsce i za granicą (m.in. zaproponował balansującego Rumcajsa dla czeskiego Jiczyna). Jego rzeźba "Przechodzący przez rzekę" stała się nowym symbolem Bydgoszczy.
Pomysłodawca i projektant rzeźb wróżebnych "Polskich postaci legendarnych i prehistorycznych" takich jak: Krak, Częstoch, Sandomir, Wars i Sawa, Piast Kołodziej, Skarbnik Śląski, Dwuwoj, Twardowski. Twórca portretu Polaka czasów transformacji w licznych cyklach artystycznych: Z odciągiem, Zawieszone Muzy, Fałszywi Prorocy, Pęknięty głos... Od 2003 realizuje symultaniczny pomnik muzyka i polityka Jana Ignacego Paderewskiego, którego pierwsze elementy zaistniały w Waszyngtonie, Chicago, Bydgoszczy, Kąśnej Górnej, Nowym Jorku.

„Historia sopockich domów kuracyjnych 1824–2008”

Wystawa plenerowa przygotowana przez Muzeum Sopotu
Miejsce prezentacji: ul. Bohaterów Monte Cassino
Otwarcie: 2 maja 2008 r. w ramach „Święta Monciaka”

Wystawa będzie prezentować przede wszystkim dzieje sopockich domów kuracyjnych, począwszy do pierwszego tego typu obiektu zbudowanego przez założyciela sopockiego kąpieliska Jana Jerzego Haffnera w 1824 r., a kończąc na obecnie powstającym Domu Zdrojowym. Poza tym ukazane zostaną przemiany zachodzące na przestrzeni ostatnich 200 lat w dolnej, nadmorskiej części Sopotu, która objęta jest obecnie zakrojonymi na szeroka skalę inwestycjami prowadzonymi przez firmę NDI S.A. Wystawę będą zamykać plansze ukazujące etapy budowy nowego centrum Sopotu oraz wizualizacje powstającego Domu Zdrojowego, centrum handlowo-usługowego i tunelu pod ul. Bohaterów Monte Cassino. Na wszystkich planszach umieszczone zostaną – poza bogatymi i unikatowymi materiałami ikonograficznymi – teksty historyczne w językach polskim i angielskim.

Organizatorzy wyrażają przekonanie, że ze względu na realizowaną obecnie przebudowę centrum Sopotu wystawa, dająca możliwość poznania historii tego fragmentu miasta, spotka się z zainteresowaniem zarówno ze strony mieszkańców, jak też odwiedzających Sopot turystów.

Autorzy wystawy:
scenariusz – Janusz Dargacz, Muzeum Sopotu
opracowanie graficzne – Grażyna i Henryk Kuniccy
tłumaczenia na j. angielski – Natalia Bartkowska

HENRYK CZEŚNIK
Urodził się w Sopocie. Studiował w gdańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, uzyskując dyplom z malarstwa w pracowni prof. Kazimierza Ostrowskiego. Obecnie jest profesorem Gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych.
Zrealizował wiele pokazów indywidualnych malarstwa i brał udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.
Prace malarskie Henryka Cześnika znajdują się w zbiorach wielu muzeów, galerii i w kolekcjach prywatnych

SYMFONIA NATURY – pokaz mody
Różne oblicza kobiety aktywnej. Tak można nazwać kolekcję „Symfonia Natury” duetu Bożena Kamińska (Amberways) i Arytonu, zaprezentowaną na Gali Mody i Bursztynu w Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku.
Bożena Kamińska - sopocianka (tu mieszka i prowadzi pracownię) jest laureatką wielu prestiżowych nagród, m.in. Top Moda – znak dobrej jakości i modnego wzornictwa przyznany przez Polską Akademię Mody i Bursztynowej Kuli za wzornictwo. Jej prace charakteryzuje nieustające poszukiwanie doskonałości.
Inspiracją kolekcji dla Bożeny były modne w tym sezonie motywy florystyczne. Wykonane z gałęzi koralowca z karaibskich raf (autorka przywiozła je z Kuby) i przepięknego szkła ręcznie wykonanego przez włoskiego mistrza Giorgia z wyspy Murano, idealnie wkomponowują się w kolorystykę bursztynu.
Inspiracją kolekcji ubrań była szeroko pojęta natura z jej formami martwymi i żywymi takimi jak upierzenie ptaków, kształty skał i kamieni z ich naturalną kolorystyką oraz strukturą spękanej ziemi. Kolekcję „Symfonia Natury” polecamy kobietom odważnym, nie bojącym się wyzwań modowych oraz wychodzącym naprzeciw trendom.

SPEKTAKLE

Teatr ZMYSLOVI „Persona”

Nie jest lekko
Historia powtarza się i powtarza
W kółko to samo
Ale my możemy mówić tylko o tych ostatnich zdarzeniach,
bo reszta idzie w zapomnienie
O ostatnich wydarzeniach trzeba mówić, bo widać na ich przykładzie koło dziejów (od Kołodzieja P.)
Jest bagno, które udaje perfumerie
Są przymierza wojskowe, polityczne, a to przecież sypianie z wrogiem jest
Są wilki w owczych skórach i są jednojajce udający dwugłowych
Zawsze się znajdzie jakiś brat, który na szach powie mat.

Teatr Narybek From Poland „Test na miłość”

Tematem jest miłość, poszukiwanie miłości, pogoń za miłością, niespełnienie w miłości. Nasze Postaci to galeria karykatur zakochanych, ludzi nieszczęśliwie dotkniętych miłością lub jej brakiem. Swoim intrygującym działaniem na ulicy wyzwalają ludzkie emocje - współczucie, chęć pomocy, zazdrość, uśmiech pobłażania... Zaczepiać będą: Połówka Pomarańczy, Książę z Bajki, Panna z romantyczną kolacją przy Świecach, Doktor Nauk Miłosnych, Serenadośpiewca, Śpiąca królewna i Krasnal.
Każda z tych postaci dysponuje „szerokim wachlarzem zachowań”. Chcemy w różny sposób prowokować przechodniów do interakcji z naszymi Postaciami. Przechodnie spotykają Postacie na ulicy i są zapraszani przez nie do zaskakujących działań, których celem jest znalezienie partnera – Prawdziwej Miłości.
W założeniu nie jest to typowy spektakl uliczny. Aktorzy przemieszczają się wśród zajętych swoimi sprawami ludzi, próbują ich zatrzymać na chwilę i wciągają w naszą grę. Postacie w różny – właściwy sobie sposób wkradają się do świata przechodniów i jednocześnie chwilowo wprowadzają zasady, jakimi rządzą się ich światy.
Każda z postaci, jako że wszystkie są „z innej bajki”, działa OSOBNO w pewnej odległości od siebie, więc widz, który zainteresował się jednym działaniem, podejdzie do następnej postaci mając szansę uczestniczenia w innym zdarzeniu – przerodzi się aktora improwizującego lub pozostać w roli obserwatora-gapia – do wyboru.
Te scenki miłosne mają swój początek, rozwinięcie i pointę po części zależną od udziału publiczności [różne warianty zakończenia]. Element improwizacji – kontrolowanego przypadku pokazuje widzom jak różne mogą być rozwiązania jednej sytuacji – także w prawdziwym życiu – i od jakich czynników są zależne. Zatem jest to zbiór mini zdarzeń, które każdy z widzów będzie mógł sobie złożyć w większą całość.

Teatr RONDO „Przyj, dziewczyno, przyj…”
według wybranych tekstów Tadeusza Różewicza
scenariusz i reżyseria: Stanisław Miedziewski
wykonanie: Wioleta Komar

Scenariusz powstał w oparciu o tekst „Przyj, dziewczyno, przyj do sukcesu” oraz fragmenty dramatów: „Pogrzeb po polsku”, „Na czworakach”, „Trelemorele”, „Czego przybywa czego ubywa”, tekst „Kichnięcia” i wiersz „Budowa wieży Bubel”.

Spektakl „Przyj, dziewczyno, przyj...” jest to próba scenicznego ujęcia byłych, obecnych i przyszłych tzw. „obowiązujących, kultowych trendów” literacko-artystycznych. Bohaterką monodramu jest kobieta, postać-hybryda, Nadzieja Tupalska, powołana do życia przez Tadeusza Różewicza już w latach 60-tych. Twórcy spektaklu wskrzeszają ją w celu teatralnej prezentacji najnowszych tekstów Tadeusza Różewicza. Tupalska jest w prostej linii wnuczką kobiety, która „wygaduje”, siedząc „na najwyższej półce kultury niskiej”.
Scenariusz powstał w oparciu o najnowszy tekst „powieści popo-modernistycznej” pt.: „Przyj dziewczyno przyj do sukcesu”, w której Tadeusz Różewicz, w sposób niezwykle szyderczy, rozprawia się z najnowszymi modnymi trendami kultury popularnej, obnażając jej miałkość i bezideowość.
Więcej informacji o Teatrze Rondo na stronie: www.rondo.sok.slupsk.pl

Teatr Stajnia Pegaza „Gwiazda”
wg tekstu Helmuta Kajzara,
reżyseria Ewa Ignaczak,
aktor: Henryk Dąbrowski

„Przyjechała pani,
osiem sukien na niej,
jak ją rozebrali,
to się popłakali”
H. Kajzar

Najnowsza produkcja Teatru Stajnia Pegaza, działającego przy Sopockiej Scenie Off de BICZ, to „Gwiazda” Helmuta Kajzara. Znakomitego reżysera i dramatopisarza, należącego do pokolenia „młodych zdolnych”, zmarłego w 1982 roku, którego utwory dziś prawie całkowicie zniknęły z polskiego teatru.
Tekst Kajzara opowiada historię starej aktorki, która po wielu latach artystycznych i życiowych doświadczeń, próbuje określić swoją tożsamość jako aktorki i kobiety. Ewa Ignaczak do odegrania roli Gwiazdy przewrotnie zaprosiła mężczyznę - Henryka Dąbrowskiego.
Zatem historia rozgrywa się wprost na scenie, w teatrze, gdzie aktor Henryk Dąbrowski składa swą opowieść ze swoich wspomnień oraz fragmentów ról aktorki. Z zachowanych w pamięci słów i gestów – ról granych niegdyś lub ról w projekcji marzeń. Bohaterka Kajzera opowiada o swoich niespełnionych marzeniach, pragnieniach i klęskach, a w konsekwencji o cenie, jaką płaci każdy artysta związany ze sceną. Monodram opowiada o poszukiwaniu prawdy o samym sobie, o dochodzeniu do prawdy ludzkiej i artystycznej. Staje się na oczach widzów próbą wydobycia własnej twarzy, uświadomieniem motywów scalających osobowość twórcy (aktora) pojmowanego jako Dzieło Sztuki.

Teatr Stajnia Pegaza „Noel Wspak”
scenariusz i reżyseria: Ewa Ignaczak
wykonanie: Grzegorz Szlanga
muzyka: piosenki do tekstów Stanisława Grochowiaka i Haliny Poświatowskiej śpiewa Marta Andrzejczyk

Monodram rozgrywa się na kilku poziomach interpretacyjnych: społecznym, psychologicznym i artystycznym. Celem twórców spektaklu jest odnalezienie niezależnej przestrzeni dla artysty, w której mógłby funkcjonować wobec ograniczeń kultury, religii i zasad społecznych. Czy jednostka może się przeciwstawić globalnemu systemowi współczesnego świata? Inspiracją stała się technika fotografii. Pojęcie NEGATYWU jest podstawową zasadą konstrukcji spektaklu, budowania roli i interpretacji.

"Noel Wspak" teatru Stajnia Pegaza to jednocześnie niezwykły popis aktorski Grzegorza Szlangi i starannie wypreparowana kwintesencja "Matki" Stanisława Ignacego Witkiewicza. […] Tematem, oczywiście obecnym w dramacie Witkacego, ale szczególnie zaakcentowanym w spektaklu Ewy Ignaczak, jest kwestia tożsamości. "Nie wiem, kim jestem, to nie są moje buty" - mówi w spektaklu jakby na moment "wyrwany" z roli aktor. Jacy jesteśmy "sami ze sobą", a jacy wobec innych? Na ile się kreujemy, a na ile ulegamy wpływom? Te pytania stawia reżyser. Zresztą "Matka" jest świetnie nadającym się ku temu tekstem: obie postacie - Leona i Matki - są silnie od siebie zależne, definiują się w kontekście drugiej osoby, grają przed nią i dla niej. Podkreśla to gra kostiumem: w trakcie spektaklu Szlanga, ubrany na początku na czarno, zakłada kolejne białe elementy stroju (czerń i biel są zresztą jedynymi kolorami, pojawiającymi się w "Noelu Wspak").
Widowisko jest niezwykle intensywne i pełne, mnożą się w nim symbole i odniesienia. […]”
Mirosław Baran „Świetny spektakl Teatru Stajnia Pegaza” W: „Gazeta Wyborcza Trójmiasto”, marzec 2007

Teatr Stajnia Pegaza PREMIERA! „Oj, oda, oda!”
reżyseria: Ewa Ignaczak
wykonanie: Ida Bocian, Katarzyna Sowala, Henryk Dąbrowski, Jakub Słomiński, Piotr Topolski
muzyka: Jan Olęcki

"Oj, oda, oda!" to spektakl inspirowany twórczością Stanisława Wyspiańskiego, w którym aktorzy Teatru Stajnia Pegaza podejmują dialog ze współczesnością. Odkrywają rzeczywistość Paradoksu, w której żyją, uczą się i pracują. Z jednej strony postrzegają samotność jednostki z jej lękami, stereotypami i zagubieniem, z drugiej zaś nęcącą perspektywę życia w świecie bez granic. To wszystko budzi niepokój o utrzymanie własnej tożsamości, własnej odrębności kulturowej i duchowej. Plastyczne, improwizowane obrazy zaczerpnięte z rzeczywistości momentami urastają do rangi symbolu, obrzędu. To, co śmieszne i tandetne w naszym świecie staje się świętością i odwrotnie, to co święte przemienia się w tandetę.

Teatr Okazjonalny / Occasion Dance Theatre „Alchemik halucynacji”
inspiracja: cykl wierszy "Pan Cogito" Zbigniewa Herberta

koncept, choreografia i wykonanie: Joanna Czajkowska, Jacek Krawczyk
muzyka: Rafał Dętkoś
scenografia: Jacek Krawczyk
kostiumy: Jola Słoma, Mirek Trymbulak
metaloplastyka: Edyta Smorawska, Marcin Tomaszewski

Spektakl został zrealizowany dzięki stypendiom twórczym przyznawanym z budżetu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Marszałka Województwa Pomorskiego.

Pomysł, by stworzyć spektakl taneczny w oparciu o poezję Zbigniewa Herberta powstał niejako z potrzeby szukania odpowiedzi na dwa, naszym zdaniem, podstawowe pytania dotyczące każdego człowieka i artysty: o sens życia i o formę, znaczenie twórczości. Spektakl, zatem nie jest transkrypcją wierszy poety, ale osobistą ich interpretacją.

„[…] Joanna Czajkowska i Jacek Krawczyk w zdystansowanym ruchu schowali lęki nękające współczesnego człowieka myślącego. Swoim ciałem stworzyli niezapomniane kreacje, atrakcyjne plastycznie i fascynujące intelektualnie".
Małgorzata Michalczyk, „Wytańczyć pytania i wątpliwości Pana Cogito” w: „Gazeta Wyborcza Trójmiasto” 22.12.2006; www.gazeta.pl

„[…] Na deskach sceny w Lindenfels teatr pokazał aż dwie sztuki, zaś widzów już sam widok artystów przyprawiał o zadyszkę. Tancerze pozwalali sobie tylko na krótkie momenty wyciszenia i odpoczynku, po nich zaś od razu przechodzili do następnych, długich i wyczerpujących erupcji ruchowych. W tych momentach przedstawienie traciło cechy teatru tańca nabierając charakteru widowiska. Długoletnie doświadczenie sceniczne potwierdzały również zapierające dech w piersiach kunszt techniczny i opanowanie ciała artystów. Dotyczy to głównie pierwszego przestawienia, duetu pt. „Alchemik halucynacji”. […]”
René Seyfarth „Technicznie doskonała krytyka techniki” – „Technisch exzellente Technikkritik”
Kulturtagebuch 11. November 2007; www.leipzig-almanach.de


„[…] Spektakl „Alchemik halucynacji”, którego niemiecka premiera odbyła się w środę na scenie Lindenfels w ramach lipskiego festiwalu „euro-scene”, pracuje obrazami bez konkretów, fascynuje akcją, która jednak pozostaje ukryta wewnątrz. Tancerze swymi ciałami sondują przestrzeń odnajdując swoisty język formalny wyrażany poprzez powtórzenia i interferencje zdecydowanych ruchów. W ich spektaklu wszystko się ze sobą zazębia i łączy, co – w tym miejscu należy podkreślić znaczącą rolę doskonale skomponowanej i zastosowanej muzyki – umożliwia ukazanie portretu spotkania dusz. Zainspirowani wierszami polskiego liryka, Zbigniewa Herberta, artyści w Alchemiku Halucynacji przekładają słowa na obrazy. Pozostają poetyckie pejzaże oscylujące między rozdarciem a jednością.
Silke Janßen „Poezja i Zamęt“ - „Von Poesie und Verstörung“ 14 November 2007
Kulturmagazin fur Sachsen; Sachsen-Anhalt und Thuringen www.kunststoff-leipzig.de

Teatr Okazjonalny / Occasion Dance Theatre „D-KOD-R”
choreografia i wykonanie:
Monika Grzelak, Joanna Czajkowska, Przemysław Wereszczyński, Jacek Krawczyk
koncept, scenariusz: Joanna Czajkowska, Jacek Krawczyk
produkcja: Monika Grzelak, Przemysław Wereszczyński
muzyka: Marcin Zabrocki
kostiumy: Jola Słoma, Mirosław Trymbulak

Spektakl „D-KOD-R” powstał z fascynacji językiem tańca i możliwościami komunikacyjnymi ciała człowieka, a jego tytuł odnosi się przewrotnie do teorii o kodowaniu lingwistycznym Basila Bernsteina, który badał, w jaki sposób systemy mowy przekształcają doświadczenie mówiącego.

"D-KOD-R" to przedstawienie ciekawe, pełne bardzo dobrych, sugestywnych momentów. […] W ciągu czterdziestu pięciu minut na scenie dzieje się naprawdę dużo, a zaprezentowana teoria, nabiera praktycznych kształtów. I - co najważniejsze - pobudza do myślenia”
Łukasz Rudziński „Sopocki koncert ciał”; Nowa Siła Krytyczna; marzec 2007 www.e-teatr.pl

„[…] Rozpoczyna się dziki i niezwykle ekspresyjny „taniec plemienny”. Po nim następuje obraz współczesnego społeczeństwa wraz z jego kanałami komunikacyjnymi, gdzie interakcja ustępuje wymianie zakodowanych informacji i ich przepływowi na długich dystansach. Nie ma co przeceniać ewolucyjnego przesłania sztuki, w której zbawiennemu prymitywizmowi przeciwstawia się wyobcowanie świata teraźniejszego. Wielkie brawa należą się jednak Teatrowi Okazjonalnemu za mistrzowski sposób przekazu.[…]”
René Seyfarth „Technicznie doskonała krytyka techniki” – „Technisch exzellente Technikkritik”
Kulturtagebuch 11. November 2007; www.leipzig-almanach.de

Ceny biletów na Majówkę z Off de BICZ:
bilety normalne: 20 zł
ulgowe: 15 zł
ulgowe dla Uniwersytet Trzeciego Wieku oraz uczniów szkół artystycznych: 10 zł

PREMIERY
bilety normalne: 25 zł
ulgowe: 20 zł
ulgowe dla Uniwersytetu Trzeciego Wieku oraz uczniów szkół artystycznych: 10 zł