Z interpelacją w sprawie wynagradzania personelu domów pomocy społecznej (dps) zwrócił się do resortu zdrowia poseł Krzysztof Truskolaski. Parlamentarzysta stwierdził wprost, że słabe wynagrodzenia, które są nieporównywalne do zawodowej odpowiedzialności zagrażają istnieniu tych placówek. 

„Obecnie pielęgniarki pracujące w domach pomocy społecznej częściej wybierają pracę w ośrodkach zdrowia ze względu na panujące tam lepsze warunki płacowe. W sytuacji, gdy w DPS zabraknie wykształconego i wyspecjalizowanego personelu, placówki te nie będą mogły funkcjonować, w związku z czym istnieje realne ryzyko zamknięcia wielu z nich” – ostrzegł Truskolaski. 

W odpowiedzi wiceminister polityki społecznej Stanisław Szwed poinformował, że w Ministerstwie Zdrowia - w porozumieniu z Ministerstwem Rodziny i Polityki Społecznej - są prowadzone prace legislacyjne dotyczące umożliwienia domom pomocy społecznej, jako podmiotom leczniczym, udzielania świadczeń zdrowotnych dla mieszkańców tych domów i w konsekwencji uregulowania statusu pielęgniarek zatrudnionych w tych placówkach. 

Szwed dodał, że po wejściu w życie tych zmian, tj. po uzyskaniu przez dps-y statusu podmiotu leczniczego, będzie możliwe stworzenie przez NFZ odpowiednich produktów finansowych i zawieranie umów na świadczenia opieki zdrowotnej.

Zdaniem wiceministra, po uregulowaniu statusu pielęgniarek powinna zmniejszyć się liczba pracowników finansowanych przez samorządy lokalne i świadczących usługi medyczne w dps.

„Samorządy prowadzące domy pomocy społecznej będą miały większe możliwości urealnienia wynagrodzeń pozostałych pracowników, bowiem w ich dyspozycji powinny pozostać większe środki m. in. na wynagrodzenia” – ocenił Szwed.

W domach pomocy społecznej umieszcza się osoby wymagające całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, którym nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych. Dps-y świadczą usługi bytowe, opiekuńcze i wspomagające na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb mieszkańców. Skierowanie do dps wydawane jest najczęściej na pobyt stały, ale możliwe jest również otrzymanie skierowania na pobyt okresowy.

Pobyt w domu pomocy społecznej jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania. Osoby zobowiązane do wnoszenia opłaty za pobyt w tym domu zostały wymienione w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2021 r. poz. 2268 z późn. zm.). Ustawodawca wskazał, że obowiązani do wnoszenia opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej są w kolejności: mieszkaniec domu, a w przypadku osób małoletnich przedstawiciel ustawowy z dochodów dziecka, następnie małżonek, zstępni przed wstępnymi, a na końcu gmina. Przy czym gmina ponosi opłatę dopiero wówczas, gdy opłaty wnoszone przez mieszkańca i inne osoby obowiązane nie wystarczają na pokrycie kosztu utrzymania. Opłaty za pobyt w dps stanowią dla gmin co prawda pewne obciążenie finansowe, jednakże nie mogą być powodem odmowy skierowania osoby kwalifikującej się do dps.

mp/