Trzebnica: Uhonorowanie lokalnej poetki – Pani Ireny Prostak

Pani Prostak stosunkowo późno dojrzała do pomysłu, aby swój talent poetycki przelać na papier.

Jednak w momencie, kiedy skierowana do druku została pierwsza publikacja jej autorstwa, aktywność twórcza zyskała na impecie. W urzędzie poetka miała szansę podziękować burmistrzowi Gminy Trzebnica za udzielenia wsparcia finansowego przy wydaniu trzeciego już tomiku jej poezji pt. „Przystań”. Spotkanie upłynęło w bardzo serdecznej i ciepłej atmosferze, tak odmiennej od typowo formalnych spotkań. Gospodarz Trzebnicy komplementując autorkę wierszy, podkreślił nie tylko wysoki poziom jej twórczości, ale również jej silne osadzenie w lokalnej rzeczywistości.

„Przyznam, że to niezwykle poruszający tomik, a na szczególną uwagę zasługuje jego trzecia część - „Echo”, która tematyką dotyka grozy II wojny światowej i deportacji mieszkańców z rodzinnej miejscowości pani Ireny, z Rozworów na Sybir. To dla mnie osobiście bardzo ważne wątki, ponieważ w pobliskiej wsi, w Podosiu urodził się mój tato, stamtąd pochodzi moja rodzina, tam spędzałem w dzieciństwie każde wakacje i do dziś utrzymuję bliskie kontakty z kuzynostwem oraz chętnie odwiedzam tamte strony.” – przyznał podczas rozmowy burmistrz.

Warto podkreślić, że działania Ireny Prostak wykraczają poza wymiar literacki. Pani Irena jest bowiem jedną z inicjatorek postawienia w rodzinnej wsi pomnika poświęconego rodzinom deportowanym przez NKWD w 1941 roku na Sybir. Jego uroczyste odsłonięcie odbyło się kilka tygodni temu, 19 czerwca w rodzinnej wsi Rozwory. Obchodom towarzyszyły m.in.: msza św. celebrowana przez Jego Ekscelencję Biskupa Łomżyńskiego Janusza Stepnowskiego, a organizatorami byli m.in.: Instytut Pamięci Narodowej, Urząd Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, Przedstawiciele Grupy Inicjatywnej, Gmina Rzekuń oraz Starostwo Powiatowe w Ostrołęce. Wszystko to w ramach szerszej inicjatywy „Ocalić od zapomnienia”, tym razem w odniesieniu do Sybiraków. To jedno z tych zadań, które w Gminie Trzebnica otoczone są szczególną troską i uwagą. Zaś lokalna twórczość  pozwala ugruntować wspomnienia i troskę o należyte uczczenie przeszłości.