RIO w Gdańsku opublikowała stanowisko w sprawie dopuszczalności zwiększania wydatków na wynagrodzenia i uposażenia ze stosunku pracy poprzez przeniesienie na ten cel środków z rezerwy ogólnej.

Zdaniem kolegium Izby przenoszenie wydatków pochodzących z rezerwy ogólnej na wydatki ujęte w paragrafach innych niż wynagrodzeniowe tylko po to, aby następnie z tych podziałek klasyfikacji budżetowej przenieść je na: § 401 Wynagrodzenia osobowe pracowników, § 404 Dodatkowe wynagrodzenie roczne, § 479 Wynagrodzenia osobowe nauczycieli czy § 480 Dodatkowe wynagrodzenie roczne nauczycieli, stanowi obejście obowiązujących przepisów ustawy o finansach publicznych. 

Izba zapowiedziała, że każdy akt podlegający nadzorowi RIO, którego przedmiotem będzie podział rezerwy ogólnej, oceniany będzie z uwzględnieniem tej interpretacji. „W przypadku zaś stwierdzenia jego naruszenia, w tym w szczególności stwierdzenia próby obejścia przepisów ustawy, Kolegium tut. Izby będzie podejmowało stosowne czynności w ramach postępowania nadzorczego, co może skutkować orzeczeniem nieważności zapisów sprzecznych z prawem” – ostrzegła Izba.

Wyjaśniając swoje stanowisko, RIO przypomniała, że zgodnie z art. 259 ust. 3 ustawy o finansach publicznych wydatki przenoszone z rezerwy ogólnej nie mogą zwiększać planowanych wydatków na uposażenia i wynagrodzenia ze stosunku pracy, o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. 

Analizując treść przepisu kolegium RIO w Gdańsku uznało, że „odrębne przepisy", które mogą znosić zakaz zwiększania wydatków na wynagrodzenia i uposażenia ze stosunku pracy poprzez przeniesienie na ten cel środków z rezerwy ogólnej, to przepisy innych ustaw aniżeli ustawa o finansach publicznych. 

„Ponadto odesłanie do odrębnych przepisów należy rozumieć jako odesłanie wyłącznie do przepisów rangi ustawowej, a nie, przykładowo, do przepisów wewnętrznych (vide M. Stawiński [w:] Ustawa o finansach publicznych. Komentarz, wyd. II, red. Z. Ofiarski, Warszawa 2020, Lex). Tym samym Kolegium Izby stwierdziło, że odrębnym przepisem nie jest art. 258 ust. 1 pkt I ww. ustawy, z którego wynika uprawnienie dla organu stanowiącego do upoważnienia organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego do dokonywania innych zmian w planie wydatków niż określone w art. 257 ustawy, z wyłączeniem przeniesień wydatków między działami” – czytamy w stanowisku RIO.

Ponadto Izba zauważyła, że skoro organ stanowiący nie posiada możliwości rozdysponowania rezerwy ogólnej na wynagrodzenia i uposażenia ze stosunku pracy, to nie może takiego upoważnienia udzielić organowi wykonawczemu w trybie art. 258 ust. 1 pkt 1 ustawy. 

Dodatkowo RIO uznała, że wskazane ograniczenie w dysponowaniu środkami z rezerwy ogólnej dotyczy nie tylko bezpośredniego zwiększenia wydatków na wynagrodzenia ze stosunku pracy (np. § 401 Wynagrodzenia osobowe pracowników), ale także za pośrednictwem innego paragrafii klasyfikacji budżetowej. 

Zgodnie z ustawą o finansach publicznych, w budżecie jednostki samorządu terytorialnego tworzy się rezerwę ogólną, w wysokości nie niższej niż 0,1% i nie wyższej niż 1% wydatków budżetu, zaś podziału rezerw, w tym rezerwy ogólnej, dokonuje zarząd jednostki samorządu terytorialnego. 

mp/