Sejny to miasto nad rzeką Marychą (dawniej Sejną). Liczy 6,0 tys. mieszkańców. Sejny były stolicą powiatu w latach 1956 – 1975 i stały się nią ponownie 1- go stycznia 1999 r.

W 1522 r. król Zygmunt Stary polecił wymierzyć w Puszczy Olickiej, w Leśnictwie Przełomskim, teren dla hetmana kniazia Iwana Wiśniowieckiego. Namiestnik kniazia, jego syn Dymitr, wybudował tu dwór Sejny, który stał się zaczątkiem nowej osady.

W1593 r. dwór nabył Jerzy Grodziński, który założył tu miasto. Od 1602 r. Sejny znalazły się w rękach dominikanów z Wilna. W latach 1610–1619 wznieśli oni tu późnorenesansowy kościół, a później klasztor który ukończono u schyłku XVII w. Dzięki dominikanom miasto rozwijało się jako miejsce odpustowe, ośrodek rzemiosł, handlu, oraz oświaty na wysokim poziomie.

Załamanie gospodarcze przyniósł pocz. XVIII w. i wojna północna z przemarszami wojsk, epidemiami oraz wielkim pożarem miasta. W 1787 r. dominikanie uzyskali dla miasta nowy przywilej, osiedlili rzemieślników i kupców, przywracając ponownie korzystną koniunkturę.

W 2. poł. XVIII w. przebudowano układ urbanistyczny i architekturę miasta. W 1795 r. Sejny znalazły się w zaborze pruskim i nastąpiła kasata klasztoru. W 1818 r. ustanowiono tu biskupstwo, istniejące do 1925 r.

W 1926 r. katedra sejneńska została przemianowana na kolegiatę, a w 1973 r. na bazylikę. W latach 1826–1914 w klasztorze funkcjonowało seminarium duchowne, a w latach 1923–1939 gimnazjum biskupie.

W latach 1919–1920 w okolicy toczyły się walki polsko-litewskie, które zadecydowały o przynależności Sejneńszczyzny do macierzy. Ze względu na mniejszość litewską miasto i okolice stanowiło oddzielny powiat, pomimo stosunkowo niewielkiej liczby ludności.

W Sejnach znajduje się także konsulat Republiki Litewskiej.