230 gmin wiejskich i 172 miasta wzięły udział w pilotażu programu „Cyfrowa szkoła". Dla uczniów i nauczycieli zakupiono ponad 8 tys. laptopów. Wkład własny samorządów wyniósł w sumie niemal 14 mln zł.

Rada Ministrów przyjęła sprawozdanie z realizacji Rządowego programu rozwijania kompetencji uczniów i nauczycieli w zakresie stosowania technologii informacyjno-komunikacyjnych. Pilotaż trwał dwa lata (2012-2013).

W ramach programu gminy mogły ubiegać się o dotację na zakup nowoczesnych pomocy dydaktycznych, w tym laptopów i tablic interaktywnych. Dofinansowanie było uzależnione od liczby uczniów w szkole i wynosiło od 90 do 200 tys. zł.

Jak informuje MEN, o udział w programie ubiegało się 1271 organów prowadzących (46 proc. uprawnionych) i 3517 szkół (29 proc. uprawnionych), co oznacza, że program spotkał się z bardzo dużym zainteresowaniem szkół. Spośród szkół wnioskujących o udział w programie 60 proc. (2138) stanowiły szkoły z miejscowości do 5000 mieszkańców.

Ostatecznie do programu zostały zakwalifikowane 402 szkoły podstawowe, w tym 153 szkoły małe (do 100 uczniów), 156 szkół średnich (od 101 do 300 uczniów) i 93 szkoły duże (powyżej 300 uczniów).

Na realizację programu przeznaczono z budżetu państwa 46,5 mln zł. Wysokość wkładu własnego poniesionego przez organy prowadzące wyniosła 13,7 mln zł.

Do końca 2012 r. w 399 szkołach sprzęt dostarczono, zintegrowano i uruchomiono, z czego w 309 szkołach w wariancie I (przenośne komputery dla uczniów są wykorzystywane w szkole) i 90 szkołach w wariancie II (przenośne komputery są udostępniane uczniom do korzystania również w domu).

Szkołom pozostawiono swobodę wyboru sprzętu, który mógł zostać zakupiony w ramach programu. Zarówno dla nauczycieli, jak i uczniów najczęściej wybierano laptopy. Tylko sporadycznie decydowano się na komputery mniejsze, jak netbooki czy tablety, a gdy już to czyniono, to często wybierano je tylko dla uczniów.

Szkoły - oprócz samych komputerów - mogły również dokonać zakupu innych pomocy dydaktycznych z wykazu określonego w programie. Prawie wszystkie zakupiły szafki do przechowywania i ładowania komputerów oraz tablice interaktywne. Najrzadziej decydowano się na urządzenia do przeprowadzania wideokonferencji, skanery, drukarki i systemy do zbierania i analizowania odpowiedzi.

Wśród problemów związanych z wdrażaniem programu MEN wymieniło m.in. zbyt napięty harmonogram realizacji działań, zbyt duże koszty uzyskania w niektórych szkołach wymaganej przez program przepustowości łącza internetowego oraz problemy części beneficjentów ze sprawnym przeprowadzeniem procedury przetargowej na dostawę pomocy dydaktycznych. Z tego powodu trzy zakwalifikowane szkoły odpadły z programu.

Równolegle do zakupów nowoczesnych pomocy dydaktycznych przez szkoły prowadzone były działania mające na celu rozwijanie umiejętności nauczycieli w zakresie nauczania z wykorzystaniem nowoczesnych technologii.

Program Cyfrowa szkoła składa się z czterech komponentów:
1) „e-nauczyciel" - rozwijanie umiejętności nauczycieli w zakresie nauczania z wykorzystaniem technologii informacyjno - komunikacyjnych, zwanych dalej „TIK", a ponadto komunikowania się z uczniami i rodzicami oraz prowadzenia dokumentacji szkolnej z wykorzystaniem TIK

2) „e-zasoby edukacyjne", w tym „e-podręcznik" - uzupełnienie oferty publicznych elektronicznych zasobów edukacyjnych, w tym zapewnienie dostępu do bezpłatnych „e-podręczników"

3) „e-szkoła" - zapewnienie szkołom niezbędnej infrastruktury w zakresie TIK, w szczególności nowoczesnych pomocy dydaktycznych

4) „e-uczeń" - zapewnienie uczniom, w szczególności zagrożonym cyfrowym wykluczeniem, dostępu do nowoczesnych pomocy dydaktycznych

aba
Serwis Samorządowy PAP