Kary określane przez gminy w regulaminach czystości i porządku są zgodne z Konstytucją – orzekł we wtorek Trybunał Konstytucyjny. Sędziowie rozwiali tym samym wątpliwości zgłoszone przez Sąd Rejonowy w Płocku.

Wątpliwości sądu pojawiły się podczas rozpatrywania sprawy o ukaranie mieszkańca Płocka karą grzywny za to, że nie oznakował mikroczipem swojego psa, czym naruszył regulamin utrzymania i czystości na terenie miasta.

Płocki sąd wyraził wątpliwość czy przepis art. 10 ust. 2a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach jest zgodny z art. 2 konstytucji, z którego sąd wyprowadza zasadę określoności czynu zabronionego pod groźbą kary.

Zdaniem sędziów kwestionowany przepis ma charakter blankietowy gdyż określa jedynie granice wymiaru kary, odnośnie wszystkich elementów czynu zabronionego odsyłając do innego aktu normatywnego będącego aktem prawa miejscowego, a nie ustawą.

Rozwiązanie zastosowane przez ustawodawcę w tym przypadku nie spełnia - zdaniem sądu pytającego - wymogu ustawowej określoności czynu zabronionego pod groźbą kary. Ponadto pozostawiając radzie gminy stosunkowo szeroki zakres ustalania obowiązków mieszkańców, naruszenie których obwarowane jest karą grzywny, pozostaje w sprzeczności z zasadą demokratycznego państwa prawnego.

Trybunał nie przychylił się do tej argumentacji i orzekł, że art. 10 ust. 2a kwestionowanej ustawy jest zgodny z art. 2, art. 31 ust. 3 i art. 42 ust. 1 konstytucji. Jednocześnie Trybunał uznał za nieuzasadnione porównywanie regulacji regulaminowych ustanowionych przez rady różnych gmin.

Podkreślił, że wzorzec kontroli konstytucyjności zawarty w art. 32 ust. 1 konstytucji (zasada równego traktowania) może być zasadnie stosowany przy ocenie konstytucyjności prawa miejscowego w obrębie danej gminy. Nie ma natomiast uzasadnienia, by wzorzec ten stosować w odniesieniu do adresatów unormowań prawnych w różnych gminach.

TK nie dopatrzył się też sprzeczności tego przepisu z art. 31 ust. 3 konstytucji. W szczególności uznał przewidzianą za wykroczenie określone w art. 10 ust. 2a karę grzywny za karę umiarkowanie dolegliwą, a więc niesprzeczną z zasadą proporcjonalności w ograniczaniu wolności i praw jednostki. Trybunał podkreślił, że kara ta orzekana jest każdorazowo przez sąd, a więc organ bezstronny i profesjonalny.

/mp/