Pracownik samorządowy nie zawsze musi wykonywać polecenia swojego przełożonego. Zgodnie z przepisami, w określonych sytuacjach, może czekać na dyspozycje pisemne lub zignorować instrukcje.

Przepis art. 25 ust. 1 ustawy o pracownikach samorządowych stanowi, że  do obowiązków pracownika samorządowego należy sumienne i staranne wykonywanie poleceń przełożonego.

W przepisach przewidziano jednak wyjątki. Jeżeli pracownik samorządowy jest przekonany, że polecenie jest niezgodne z prawem albo zawiera znamiona pomyłki, jest on obowiązany poinformować o tym na piśmie swojego bezpośredniego przełożonego.

Jeżeli mimo to otrzyma pisemne potwierdzenie polecenia, jest obowiązany je wykonać, zawiadamiając jednocześnie kierownika jednostki, w której pracuje. (art. 25 ust. 2 ustawy).

W skrajnych sytuacjach przepisy nakazują zignorować przełożonego. Zgodnie z art. 25 ust. 3 pracownik samorządowy nie wykonuje polecenia, jeżeli jest przekonany, że prowadziłoby to do popełnienia przestępstwa, wykroczenia lub groziłoby niepowetowanymi stratami, o czym niezwłocznie informuje kierownika jednostki, w której jest zatrudniony.

- Do tej pory w Urzędzie Miasta w Chorzowie nie mieliśmy do czynienia z tego typu sytuacją - przekonuje Magda Sincewicz z biura prasowego ratusza.

Przewidzianego w ustawie trybu nie uruchomiono jak dotąd również w Urzędzie Marszałkowskim Województwa Lubelskiego w Lublinie.

- Nie mieliśmy dotychczas do czynienia z sytuacją, w której pracownik, powołując się na art. 25 ustawy o pracownikach samorządowych, odmówiłby wykonania polecenia służbowego oraz wykonał całą przewidzianą w takiej sytuacji ustawą sekwencję postepowania - podkreśla rzecznik prasowy marszałka Beata Górka.

/kic/Serwis Samorządowy PAP