"Łęg nad Młynówką" w gminie Ciasna w Nadleśnictwie Lubliniec to nowy rezerwat w Śląskiem - informuje Biuro Prasowe Wojewody Śląskiego. Jest 62 rezerwatem przyrody utworzonym na terenie województwa śląskiego.

Wojewoda śląski Tomasz Pietrzykowski uznał za rezerwat przyrody obszar lasu o pow. 126,79 ha położony w gminie Ciasna, w Nadleśnictwie Lubliniec. Rezerwat ten został utworzony w celu zachowania ze względów naukowych, przyrodniczych i dydaktycznych biocenoz leśnych, wodnych i bagiennych w postaci naturalnego lasu łęgowego wraz z całym bogactwem gatunkowym flory i fauny. "Łęg nad Młynówką" obejmuje zwarty kompleks leśny stanowiący naturalne obniżenie terenu porośnięte lasem łęgowym, przez który przepływa rzeka Młynówka (zwana również potokiem Jeżowskim).

Najcenniejszym fragmentem rezerwatu jest naturalny i dobrze zachowany żyzny las łęgowy, który reprezentuje rzadki typ zespołu roślinnego pochodzenia górskiego - jesionowy łęg podgórski (Carici remotae-Fraxinetum). Zbiorowiska lasów łęgowych należą do najrzadszych i jednych z najbardziej zagrożonych wyginięciem w skali kraju ze względu na znaczny zakres zmian stosunków wodnych.

Zasadniczą część nadrzecznego kompleksu leśnego tworzy różnowiekowy las liściasty o charakterze naturalnym, gdzie najliczniejszymi gatunkami drzew są jesion wyniosły i olsza czarna. Poza obszarami zalewowymi rezerwatu wykształciły się siedliska borowe z udziałem sosny, świerka, brzozy, modrzewia, dęba i innych. Wilgotny las położony w dolinie rzeki Młynówki o zróżnicowanej strukturze wiekowej i gatunkowej, stwarza wyjątkowe warunki siedliskowe życia i bytowania wszystkich podstawowych grup świata zwierzęcego. O wyjątkowych walorach środowiska przyrodniczego rezerwatu "Łęg nad Młynówką" decydują również stanowiska gatunków roślin objętych ochroną prawną, w tym rzadkich gatunków roślin górskich jak liczydło górskie.

Zgodnie z art.13 ustawy o ochronie przyrody za rezerwat przyrody uznaje się obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, zwierząt i grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi i kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.

Ochronę rezerwatową wprowadza się przede wszystkim na terenach o charakterze zbliżonym do naturalnego, gdzie naturalne procesy przyrodnicze zachodzą spontanicznie, bądź możliwe jest ich odtworzenie bez znacznych nakładów sił i środków. Zasady gospodarowania i metody ochrony w tego typu obiektach zakładają, że ingerencja człowieka winna być ograniczona do niezbędnego minimum polegającego na utrzymaniu bądź odtworzeniu oraz wspomaganiu procesów zachodzących w przyrodzie naturalnie. Wszelkie działania prowadzone w rezerwacie przyrody powinny być ukierunkowane na zachowanie właściwego stanu ochrony siedliska przyrodniczego.

Biuro Prasowe Wojewody Śląskiego