W dniu 13 kwietnia obchodzono uroczyście "Dzień Katyński". Na skwerze przy Rondzie Gen. J. Hallera, uczniowie z zespołu teatralnego z GM Nr 3 przedstawili spektakl "Reminiscencje Katyńskie"
W dniu 13 kwietnia obchodzono uroczyście "Dzień Katyński" w Mińsku Mazowieckim. O godz. 12.00 na skwerze przy Rondzie Gen. J. Hallera, uczniowie z zespołu teatralnego z GM Nr 3 im. Janusza Kusocińskiego przedstawili spektakl "Reminiscencje Katyńskie", upamiętniając w ten sposób dzień zbrodni katyńskiej.
O godz. 18.00 w Kościele p.w. NNMP odbyła się uroczysta Msza święta z udziałem pocztów sztandarowych i zaproszonych gości, następnie uroczystości przeniosły się pod Pomnik Niepodległości, gdzie m.in. odczytano apel poległych i złożono kwiaty.
Przemówienie wygłoszone przez Burmistrza Miasta Mińsk Mazowiecki dnia 13 kwietnia 2012r. z okazji "DNIA KATYŃSKIEGO" na Placu Stary Rynek.
Szanowni Państwo.
Obchodzimy dziś Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. W tą bolesną dla wszystkich Polaków rocznicę zebraliśmy się tutaj aby oddać hołd naszym rodakom pomordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze.
W takich dniach jak dzisiejszy, wszyscy jesteśmy jedną wielką rodziną katyńską, rodziną która dba o porządek na grobach, odmawia modlitwę, zapala znicze i wspomina swych bliskich którzy odeszli na wieczny spoczynek. Jako członkowie rodziny czujemy się za to odpowiedzialni i słusznie, bo jest to nasz narodowy obowiązek. W czasach kiedy tuszowano prawdę o zbrodni katyńskiej tą powinność wypełnialiśmy w ciszy i odosobnieniu przekazując sobie szeptem prawdę o Katyniu i innych miejscach kaźni. Dzisiaj z dumą przynależną wolnemu narodowi, możemy w pełni oddawać hołd poległym bohaterom bestialsko wymordowanym przez sowieckich zbrodniarzy.
Czym jest dla nas Katyń? Miejscem kaźni, tragicznym wydarzeniem z podręczników historii, narodowym męczeństwem z odległej już przeszłości?
Katyń to tysiące biografii naszych rodaków, które próbowano wymazać, a które dzięki nam wszystkim są wiecznie żywe.
Na golgocie wschodu zamordowano 21 857 osób, wśród nich był
KAZIMIERZ GRABARCZYK
Urodził się 27 sierpnia 1906 r. w Mińsku Mazowieckim. Syn Pawła i Leokadii.
W 1925 r. ukończył Państwową Szkołę Handlową w Warszawie.
Odbył obowiązkową służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Berezie Kartuskiej. Po odbyciu ćwiczeń w rezerwie z dniem 1 stycznia 1932 r. mianowany ppor. rez. piech. Był instruktorem Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej - do 1938 r. pracował w obwodzie powiatowym w Węgrowie, a potem w Janowie Lubelskim. Żonaty z Marią Grabarczyk., miał z nią córkę Kazimierę i syna Bohdana. W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej w okolicach Włodzimierza Wołyńskiego. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wywieziony na podstawie listy nr 022/2 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim strzałem w tył głowy. Jego zwłoki zidentyfikowano w 1943 r., znaleziono przy nich wizytówki oraz książeczkę wojskową. Pośmiertnie awansował na porucznika.
To jedna z tysięcy biografii, życiorys który przetrwał w naszej pamięci mimo usilnych prób jego wymazania.
zam. kkż/
Źródło: materiały nadsyłane przez jednostki samorządu terytorialnego.
Za treść tych informacji PAP S.A. nie ponosi jakiejkolwiek odpowiedzialności.