Pelplin: Jubileusz XV- lecia "Modraków"

Zespół Pieśni i Tańca „Modraki” powstał przy Zespole Szkół Nr 1 w Pelplinie w 1997 roku. Początkowo do zespołu należało 17 osób, dziś liczba ta rośnie z roku na rok i obecnie w zajęciach uczestniczy około 40 osób.

Głównym celem działania jest przybliżenie kultury ludowej i propagowanie folkloru kociewskiego wśród społeczności Kociewia, jak również promocja naszego regionu w innych częściach kraju i za granicą. W ciągu 15 lat działalności zespół wielokrotnie uświetniał swoimi występami uroczystości kulturalne, religijne, dożynki, światowe zjazdy esperantystów. Uczestniczył w licznych konkursach i przeglądach.

„Modraki prezentowały swój repertuar w wielu miastach Polski ( m.in.: w Warszawie, Poznaniu, Gdańsku, Sopocie. Gdyni, Malborku, Elblągu), a także za granicą (Niemcy, Litwa, Belgia, Francja, Włochy, Szwecja, Ukraina i Irlandia). Opiekę nad zespołem sprawują Alicja Watkowska i Aleksandra Szynalewska. W skład kapeli wchodzą Maria Skotnicka, Antoni Jabłoński i Henryk Glock. Przez pierwsze dziesięciolecie zespół wspierał dyrektor szkoły pan Józef Wasiuk, obecnie patronat przejęła pani dyrektor Lucyna Bielińska. Od początku działalności zespół może liczyć także na pomoc finansową władz Pelplina.

„Sómy dycht rade, że sómy z wami…” mógł powiedzieć, każdy gość, który przybył na „Wesele Kociewskie” do pelplińskiej „Jedynki”. Ta wyjątkowa uroczystość odbyła się z okazji XV - lecia działalności Zespołu Pieśni i Tańca „Modraki”. Aby uświetnić swój jubileusz zespół przygotował spektakl oparty na twórczości Księdza Bernarda Sychty.

Na „Wesele…” Przybylo wielu znamienitych gości, a wśród nich władze Pelplina, na czele z Panem Burmistrzem Andrzejem Stanuchem, przedstawiciele władz powiatu, Proboszcz Parafii Katedralnej Ksiądz Infułat Tadeusz Brzeziński, dyrektorzy placówek oświatowych i kulturalnych, członkowie stowarzyszenia Kaszubsko- Pomorskiego i wielu innych nie mniej oczekiwanych. Wszystkich serdecznie witała Pani Dyrektor Zespołu Kształcenia
i Wychowania Nr 1 w Pelplinie Lucyna Bielińska.

To niezwykłe spotkanie było okazją do wyrażenia wdzięczności za nieustające wsparcie i serdeczne zainteresowanie, na które ze strony władz miasta mogą liczyć „Modraki” od początku swego istnienia. Inscenizacja „Wesela…” mogła powstać dzięki projektom „Wew naszym Pelplinie je kociewska kapela” i „Na Kociewiu je wesele” napisanym w ramach „Lidera” Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich. Łączna wartość projektów
to 50.238,40 złotych, z czego wkład Gminy wyniósł 14.857,40 złotych. Dzięki projektom zakupiono nowe piękne stroje, czerwone trzewiki, korale, płyty z piosenkami i gadkami kociewskimi, prospekty oraz dekoracje do spektaklu.
Dziękowano wszystkim, którzy na różne sposoby pomagali w pracy i w promocji zespołu. Serdeczne podziękowania złożono wyjątkowej osobie, jaką jest Pani Emilia Rulińska, twórczyni gadek i wierszy w gwarze kociewskiej, a przede wszystkim wielka pasjonatka, której teksty wzbogacają scenariusze występów zespołu. Zespołu zapewne nie powstałby, nie istniał tyle lat i nie osiągał tylu sukcesów, gdyby nie ogromna pasja, nie gasnący zapał
i ciągle nowe pomysły prowadzących Pani Alicji Watkowskiej i Pani Aleksandry Szynalewskiej. Dziękowano też tym, którzy przed laty jako uczniowie „Jedynki” występowali w zespole. Teraz przybyli już jako dorośli ludzie, oficjalnie zaproszeni goście. Widać było,że „Modraki” połączyły ich na zawsze. Siedzieli razem przy stole z radością włączali się w śpiewy występujących młodszych kolegów – to był krzepiący i wzruszający widok.

Goście byli nie tylko widzami, ale uczestnikami wesela, biesiadowali przy stołach zastawionych tradycyjnymi kociewskimi potrawami, a nawet ruszali w tany z „Maszkami” przybyłymi na wesele. Były też wspaniałe weselne prezenty m.in. od Pana Burmistrza aparat fotograficzny, dzięki któremu „Modraki” będą mogły uwieczniać swoje kolejne występy, od Rady Miejskiej w Pelplinie i Starostwa Powiatowego w Tczewie otrzymały czeki, których kwoty zostaną wykorzystane na potrzeby zespołu.

Wszystkim uczestnikom biesiady towarzyszyła radość ze spotkania w tak miłym gronie. Mogliśmy przypomnieć sobie dawne obrzędy i wierzenia, jakie towarzyszyły weselnej zabawie. Wielu ze wzruszeniem przypominało sobie język swoich babć i dziadków – gwarę kociewską, często niesłusznie lekceważoną, a nawet pogardzaną. Szkoda, bo jest ona nieodłącznym atrybutem naszej „Małej Ojczyzny”. Pozostaje mieć nadzieję, że dzięki takim spotkaniom i ludziom pełnym pasji tradycje i język naszych przodków nie przeminą.