Ostatni prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Opola. Tytuł został nadany 86-letniemu
Ryszardowi Kaczorowskiemu podczas specjalnej sesji rady miejskiej. Dzień później Prezydent brał udział w wojewódzkich uroczystościach z okazji Dnia Niepodległości.

Wicemarszałek Województwa Ewa Rurynkiewicz w imieniu Marszałka oraz Zarządu Województwa wręczyła uhonorowanemu pamiątkowy medal okolicznościowy Województwa Opolskiego.

Podczas uroczystości prezydent Kaczorowski powiedział, że przyznany tytuł jest dla niego wielkim honorem. Przekonany jest, że radni zdecydowali o tym
ze względu na jego życiowe przejścia. Prezydent Kaczorowski gościł już wcześniej w Opolu.

Ryszard Kaczorowski urodził się w Białymstoku 26 listopada 1919 r. Od wczesnej młodości należał do harcerstwa. Od 21 sierpnia 1939 r. pełnił funkcje zastępcy Komendanta Pogotowia Harcerskiego powołanego na wypadek wojny. Podczas okupacji sowieckiej, październikiem 1939 r. powołano tajny Hufiec Harcerski, gdzie Ryszard Kaczorowski został najpierw drużynowym, a niedługo potem zastępcą hufcowego. Hufiec potem stanowił strukturę Szarych Szeregów, a Ryszard Kaczorowski objął stanowisko Komendanta Chorągwi Szarych Szeregów.

17 lipca 1940 r. Ryszard Kaczorowski został aresztowany przez NKWD i po trzydniowym śledztwie został przeniesiony na dalsze przesłuchania do więzienia w Białymstoku. Skąd po dwóch miesiącach przewieziono go do więzienia w Mińsku. Wyrok wydany przez Najwyższy Sąd Białoruskiej Republiki
Sowieckiej skazał go na karę śmierci.

Po 100 dniach spędzonych w celi śmierci bez żadnego kontaktu ze światem zewnętrznym przyszła wiadomość, że wyrok został zmieniony przez Sąd Związku Sowieckiego na 10 lat łagrów, 5 lat pozbawienia praw wyborczych i konfiskatę majątku. Ryszarda Kaczorowskiego zesłano na Kołymę. Pracował tam w kopalni złota Duskanja, co w tamtejszym języku oznacza: Dolina Śmierci.

W łagrze, w którym przebywał otrzymał wiadomość o zwalnianiu polskich więźniów - 27 marca 1942 r. dostał się do miejscowości Margiełan, gdzie był polski obóz wojskowy. Dostał przydział do kompanii łączności 9 DP. Z Margiełanu przetransportowano żołnierzy do Krasnowodska, skąd zabrał ich
statek przez Morze Kaspijskie do miasta Pahlewi. W 1942 r. powstała Dywizja Strzelców Karpackich, w skład której wszedł Ryszard Kaczorowski, po całym szeregu przerzutów wojska w różne miejsca, ostatecznie zimę 1943/44 spędzono w Iraku. Z końcem lutego 1944 r. wyruszyli na front, 11 maja byli pod Monte Cassino, a informacja o jego zdobyciu wyszła właśnie z podpadającego pod komendę Ryszarda Kaczorowskiego ośrodka łączności. Razem z 3. DSK przeszedł kampanię włoską.

W 1946 r. Ryszard Kaczorowski przybył do Liverpoolu, skąd trafił do obozu w Bodney Airfield North w hrabstwie Norfolk. Po zakończeniu służby wojskowej
podjął studia w Szkole Handlu Zagranicznego i Administracji Portowej. W 1948 roku został członkiem Głównej Kwatery Harcerzy w Londynie, a w kwietniu 1955 r. Naczelnikiem Harcerzy. W 1967 r. objął stanowisko Przewodniczącego ZHP.

Jego działalność harcerska zaznaczyła się, gdy występował jako Komendant reprezentacji polskiej na Międzynarodowym Jubileuszowym Jamboree (1957), był też Komendantem Światowego Zlotu Harcerstwa w 1969 r. na Monte Casino, w Kanadzie w 1976 r., Belgii w 1982 r. i w USA w 1988 r.
Przyszły Prezydent RP w kręgach harcerskich poznał swą przyszłą małżonkę Karolinę z Mariampolskich, którą poślubił 19 lipca 1952 r.

W 1986 r. Ryszard Kaczorowski przeszedł na emeryturę zyskując w ten sposób cenny czas na działalność społeczną. Wybrał się też zaraz z wizytacją
harcerstwa w Australii. Marcem 1986 r. został powołany z nominacji Prezydenta RP Kazimierza Sabbata do Rady Narodowej RP, a także do Rządu,
gdzie pełnił urząd ministra spraw krajowych w gabinecie prof. E. Szczepanika. Zaowocowało to szerokimi kontaktami z opozycją krajową m. in. z
konspiracyjnymi strukturami piłsudczykowskimi (Towarzystwo im. Józefa Piłsudskiego) w Krakowie.

19 lipca 1989 r. w związku z niespodziewaną śmiercią Prezydenta Kazimierza Sabbata zaprzysiężono Ryszarda Kaczorowskiego na urząd Prezydenta RP na Uchodźstwie. 22 grudnia 1990 roku przekazał insygnia władzy prezydenckiej Lechowi Wałęsie pierwszemu Prezydentowi wybranemu w wolnych wyborach.

Jest m. in. członkiem:
Zarządu Głównego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów,
Zarządu Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii,
Rady Koordynacyjnej Polonii Wolnego Świata,
Rady Polskiego Ośrodka Społeczno-Kulturalnego,
Rady Polskiej Macierzy Szkolnej,
Rady Instytutu Polskiej Akcji Katolickiej,
Rady Pamięci i Męczeństwa w Warszawie,
jest protektorem Fundacji Polonia Aid Foundation Trust przy Polskim Ośrodku Społeczno-Kulturalnym w Londynie.

Ryszard Kaczorowski z tytułu pełnionej funkcji Wielkiego Mistrza Orderu Orła Białego i Orderu Odrodzenia Polski jest Kawalerem tych Orderów, W uznaniu zasług niepodległościowych Ojciec Święty Jan Paweł II nadał mu Wielki Krzyż Orderu Piano. Jest także posiadaczem Krzyża Franciszkańskiego, Krzyża Armii Krajowej, Krzyża Monte Cassino, Krzyża Więźnia Politycznego i wielu innych odznaczeń. Uhonorowany Medalem Konfederacji Jasnogórskiej nalepy do grona Przyjaciół Jasnej Góry.

Prezydent Ryszard Kaczorowski to wybitny mąż stanu, odznaczony najwyższymi orderami wielu państw, ostatni Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej na
uchodźstwie, niezłomny żołnierz walk o wolną i niepodległą Polskę, wielki patriota, oddany przyjaciel Uniwersytetu Opolskiego, wspierający jego
funkcjonowanie zwłaszcza po kataklizmie powodzi w 1997r., doktor honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Akademii Medycznej i Uniwersytetu w Białymstoku.

Zespół Informacyjny UMWO