26 kwietnia br. w Brodach pod Żarami miała miejsce polsko-niemiecka konferencja poświęcona zabytkowym kamiennym drogowskazom. Jej organizatorem była Fundacja Natura Polska, wsparta ze środków Interreg.
Szprotawa dołączyła do grona miejscowości, na terenie których znajdują się „szepczące” obiekty architektoniczne. A to dzięki odkryciu pracowników Muzeum Ziemi Szprotawskiej. Szepczące okazały się zapomniane zabytkowe gotyckie łuki na zamurowanym wejściu do kościoła pw. Wniebowzięcia NMP w samym centrum miasta.
28 marca br. Rada Miejska w Szprotawie objęła ochroną prawną osobliwy głaz narzutowy pod Borowiną. Z uwagi na kształt nazwano go „Dzik”. Burmistrz Szprotawy Mirosław Gąsik zaprasza do odwiedzin nowego pomnika. W tym celu urządzono już oznakowany mini parking turystyczny, spod którego mamy ok. 15 minut pieszo do „Dzika”. Głaz stoi w malowniczym miejscu, na skraju lasu i przedpolu łąk źródliskowych.
Szprotawianie wiedzą, że zakwit cebulicy syberyjskiej to najpewniejsza odznaka wczesnej wiosny. Uroczona bylina pochodzi z zachodniej Azji, Kaukazu i wschodniej Europy – opowiada Maciej Boryna z Biura Turystyki i Edukacji Regionalnej.
Szprotawski magistrat pozyskał wydaną w Bazylei oryginalną publikację związaną z historią miasta, a dokładnie z postacią znamienitego mieszkańca. To urodzony około 1582 roku w Szprotawie Justus Wernerus. Nigdy o nim nie słyszeliśmy – mówi Maciej Boryna z Muzeum Ziemi Szprotawskiej. Dopiero zaczynamy naukowe śledztwo.
Po niespełna miesiącu poszukiwań udało się odnaleźć autora tajemniczej mozaiki w Szprotawskim Domu Kultury. Na ogłoszenie magistratu odezwały się dziesiątki osób z całego kraju, pracujący przy generalnym remoncie obiektu w latach 80. ubiegłego wieku. A w sprawę zaangażowali się naukowcy.
Młodszy z nich, profesor Theodor Schube wielokrotnie pisał, że w lesie mieszanym nad Potokiem Sucha koło Szprotawy, rozpościerającym się w trójkącie Długie-Borowina-Dzikowice, zachowały się unikatowe relikty puszczy pierwotnej! To coś jak znane nam najcenniejsze enklawy Puszczy Białowieskiej, tyle że w mniejszej skali. A szczególnie zachwycił go las sędziwych dębów z taki dziadkami, jak legendarny „Dąb Śniadaniowy” i „Dąb Kotwicza” – opowiada Maciej Boryna z Biura Turystyki i Edukacji Regionalnej w szprotawskim magistracie.
Już niedługo Rada Miejska w Szprotawie podejmie decyzję w sprawie ustanowienia wyjątkowego pomnika przyrody nieożywionej. Idzie o „Dzika” – głaz narzutowy pod Borowiną. Możemy go podziwiać bez przeszkód, wykorzystując do tego dedykowany mini parking turystyczny dla samochodów – informuje Maciej Boryna ze szprotawskiego magistratu.
Pracownicy Muzeum Ziemi Szprotawskiej ustalili lokalizację historycznego miejsca straceń pod Szprotawą. Analiza archiwalnych materiałów kartograficznych pozwoliła na wytypowanie w terenie obszaru do dalszych badań. Teraz pole do popisu mają archeolodzy – mówi Maciej Boryna, dyrektor muzeum.
Magistrat zaproponował, by zapowiadane w Szprotawie darmowe kursy nowych autobusów elektrycznych w weekendy realizowały także kursy dla mieszkańców pragnących odwiedzać ciekawe miejsca na terenie gminy.
Urząd Miejski w Szprotawie zlecił produkcję pełnometrażowego filmu o walorach Zespołu Przyrodniczo-Krajobrazowego „Potok Sucha”. Frekwencja na premierze w lutym br. w Szprotawskim Domu Kultury zaskoczyła samych organizatorów.