Nieobecny radny nie wykonuje swoich powinności związanych z mandatem, a zatem nie powstają wydatki lub straty, które dieta ta miałaby rekompensować – wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu. Według WSA zasady te obowiązują również przy naliczaniu diety za udział w sesjach nadzwyczajnych i posiedzeniach komisji, które ją poprzedzają.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu rozpatrywał skargę Wojewody Wielkopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Chodzieży w sprawie ustalenia wysokości diet oraz zasad zwrotu kosztów podróży służbowych dla radnych Rady Miejskiej. Wątpliwości wojewody wzbudził zapis w uchwale, że przy potrąceniach diety nie są brane pod uwagę nieobecności radnych na sesjach nadzwyczajnych oraz posiedzeniach komisji przed tą sesją. W wyroku z 8 stycznia (IV SA/Po 819/24) WSA stwierdził nieważność tej części zaskarżonej uchwały.
W uzasadnieniu wyroku sąd zgodził się z argumentacją wojewody, że kompensacyjny charakter diety, o której mowa w art. 25 ust. 4 ustawy o samorządzie gminnym wyklucza możliwość przyznawania jej w każdej sytuacji, w której radny nie realizuje ciążących na nim obowiązków wynikających z pełnionej funkcji. Dotyczy to również przypadku, gdy radny jest nieobecny na sesji nadzwyczajnej, czy posiedzeniu komisji przed sesją nadzwyczajną.
„Wskazać należy, że rozwiązanie przyjęte przez Radę Miejską w Chodzieży w § 4 ust. 3 uchwały narusza w sposób istotny przepis art. 25 ust. 4 u.s.g.” – wskazano w uzasadnieniu. „Nieobecny radny nie wykonuje bowiem swoich powinności związanych z mandatem, a zatem nie powstają wydatki lub straty, które dieta ta miałaby rekompensować” – dodano.
WSA przypomniał, że rada gminy ma pozostawioną swobodę w ustaleniu zasad, na jakich radnemu przysługuje dieta, ale muszą one uwzględniać rekompensacyjny charakter tego ekwiwalentu, czyli ewentualne, utracone korzyści, jakich radny nie uzyskuje w związku z wykonywaniem mandatu przedstawicielskiego.
„W orzecznictwie sądowoadministracyjnym dopuszcza się wprowadzenie diety o charakterze ryczałtowym, jednakże nie może to prowadzić do sytuacji powstania stałego miesięcznego wynagrodzenia niezależnego od udziału w pracach organów gminy” – wskazał WSA.
Sąd przywołał w tym zakresie wyrok WSA w Warszawie z 17 grudnia 2019 r. (II SA/Wa 1230/19), który orzekł, że „dieta winna określać konkretną kwotę za udział w każdym odbytym posiedzeniu sesji, zarządu czy też komisji, ewentualnie w ustalonej kwocie, która ulega proporcjonalnemu obniżeniu z uwzględnieniem wszystkich dni w miesiącu kalendarzowym za każdy dzień nie wykonywania funkcji określonej w uchwale i nie może przekroczyć limitu określonego w ustawie i rozporządzeniu”.
Zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych na zasadach ustalonych przez radę gminy. Przy ustalaniu wysokości diet radnych rada gminy powinna wziąć pod uwagę funkcje pełnione przez radnego. Wysokość diet przysługujących radnemu nie może przekroczyć w ciągu miesiąca łącznie 2,4-krotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 2022 r. poz. 1533).
mr/