Na stronie Rządowego Centrum Legislacji opublikowano projekt rozporządzenia Ministra Rozwoju i Technologii w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Regulacja zastąpi dotychczasowe przepisy wykonawcze regulujące zasady wydawania decyzji WZ, które miały obowiązywać jeszcze przez 3 lata od wejścia w życie nowej ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Zdaniem autorów regulacji nowe rozporządzenie ułatwi prace nad decyzjami WZ i zapewni ujednolicenie formy i treści decyzji w skali kraju.
Przede wszystkim rozporządzenie określa zakres ustaleń koniecznych do uwzględnienia przy wydawaniu decyzji o warunkach zabudowy. Są to: linie zabudowy; maksymalna intensywność zabudowy oraz maksymalna i minimalna nadziemna intensywność zabudowy; udział powierzchni zabudowy; szerokość elewacji frontowej; wysokość zabudowy; geometria dachu (kąt nachylenia i układ połaci dachowych); minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej; minimalna liczba miejsc do parkowania. Jak zaznaczono w uzasadnieniu, wskazany zakres zgodny jest z zapisami w zmienionej ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
W związku z wprowadzeniem planu ogólnego, ustalenia decyzji dotyczące warunków i szczegółowych zasad zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy zostaną powiązane z ustaleniami planu ogólnego, a wielkości parametrów, jakie będą ustalane w decyzji, nadal będą wynikały z analizy, z zastrzeżeniem, że nie będą mogły być wyższe niż wynika to z planu ogólnego.
Zgodnie z projektem przepisy rozporządzenia nie będą miały zastosowania do inwestycji zmieniających zagospodarowanie terenu w sposób inny niż budowa obiektu budowlanego oraz inwestycji w zakresie budowy obiektu budowlanego polegającej na odbudowie, rozbudowie lub nadbudowie. W tych przypadkach nie będzie potrzeby określania parametrów inwestycji w drodze analizy urbanistycznej.
Ponadto w projekcie uregulowano, że linię zabudowy, maksymalną intensywność zabudowy oraz maksymalną i minimalną nadziemną intensywność zabudowy, udział powierzchni zabudowy, minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej oraz minimalną liczbę miejsc do parkowania określa się, analizując istniejącą zabudowę i zagospodarowanie terenu na działkach w obszarze analizowanym o faktycznym sposobie użytkowania nieruchomości zbieżnym ze sposobem zabudowy i zagospodarowania terenu określonym we wniosku.
Natomiast szerokość elewacji frontowej, wysokość zabudowy oraz geometrię dachu określa się analizując obiekty budowlane o funkcji takiej samej, jak obiekt budowlany objęty wnioskiem, usytuowane na działkach w obszarze analizowanym – z zastrzeżeniem, że zgodnie z § 7 dla ustalenia wysokości zabudowy analizuje się wysokość budynków położonych na przylegających działkach sąsiednich dostępnych z tej samej drogi publicznej.
Zgodnie z nowelizacją gminy mają czas do 31 grudnia 2025 r. na uchwalenie planów ogólnych, które zastąpią studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Reforma zakłada też zmiany jeśli chodzi o decyzje o warunkach zabudowy, które będą mogły być wydawane wyłącznie na obszarach uzupełnienia zabudowy wskazanych w planie ogólnym.
Nowa ustawa wprowadza jednak okresy przejściowe w zakresie tzw. wuzetek. Decyzje o warunkach zabudowy, które staną się prawomocne przed 1 stycznia 2026 r. nie wygasną. Z kolei te, które uprawomocnią się po tym terminie będą ważne tylko pięć lat.
Projekt rozporządzenia w załączniku.
mp/