Główny Urząd Statystyczny przeanalizował wpływ epidemii COVID-19 na wybrane elementy rynku pracy w Polsce w I kwartale 2020 r.

Jednym z badanych elementów była skala korzystania przez pracowników różnych branż z zasiłku opiekuńczego na czas opieki nad dzieckiem do lat 8 z powodu zamknięcia żłobka, przedszkola, klubu dziecięcego, szkoły. 

Możliwość skorzystania z takiej możliwości stworzyła pracującym rodzicom oraz opiekunom prawnym ustawą z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. 

Z danych GUS wynika, że na koniec I kwartału 2020 r. z tego prawa skorzystało w Polsce 2,3 proc. pracujących. Udział pracujących, którzy na mocy wspomnianej ustawy skorzystali z wspomnianego zasiłku był nieco większy w sektorze prywatnym niż publicznym. Było to odpowiednio 2,5 proc. i 1,9 proc.

Według przeprowadzonego badania najwięcej pracujących (6 proc.) nie wykonywało pracy z powodu opieki nad dziećmi w sekcji „Pozostała działalność usługowa”. Dość znaczący udział pracujących, którzy zastosowali to szczególne rozwiązanie zanotowano także w sekcjach: „Działalność związana z zakwaterowaniem i usługami gastronomicznymi” (4,8%), „Administracja publiczna i obrona narodowa; obowiązkowe zabezpieczenia społeczne” (3,4%), „Opieka zdrowotna i pomoc społeczna” (3,4%) czy „Handel hurtowy i detaliczny; naprawa pojazdów samochodowych, włączając motocykle” (3,1%). Pracujący w ostatniej z wymienionych sekcji rodzice i opiekunowie prawni korzystający z prawa do opieki nad dziećmi z powodu rozprzestrzeniania się COVID-19 stanowili liczebnie największą część pracujących, którzy skorzystali z tej formy zapobiegania pandemii.

Sektor publiczny na pracy zdalnej 

GUS zwrócił też uwagę na znaczny wzrost odsetka osób pracujących zdalnie. Według stanu na koniec marca 2020 r. udział osób, które pracowały zdalnie w związku z sytuacją epidemiczną w ogólnej liczbie pracujących objętych badaniem „Popyt na pracę” wyniósł 11 proc. Przy czym jak zaznaczono, ta forma pracy była stosowana w szerszym zakresie w sektorze publicznym niż prywatnym.

W końcu marca 2020 r. w związku z sytuacją epidemiczną niemal co 6 pracujący w sektorze publicznym wykonywał pracę zdalnie, podczas gdy w sektorze prywatnym co 12 pracujący. W skali całej gospodarki forma pracy zdalnej zastosowana w celu ograniczenia zagrożenia epidemicznego była w największym stopniu stosowana w jednostkach zatrudniających od 10 do 49 osób. W tej klasie jednostek 13,6% pracujących świadczyło w związku z sytuacją epidemiczną pracę zdalnie, podczas gdy w jednostkach mniejszych i większych po ok. 10 proc. pracujących. Jednakże w ogólnej (bezwzględnej) liczbie pracujących zdalnie z powodu pandemii większość stanowili pracujący w jednostkach największych.

 

Przestawienie się na pracę zdalną w I kwartale br. było zróżnicowane według rodzaju działalności. Na przykład w sekcjach PKD obejmujących przemysł i budownictwo praca zdalna była wykonywana przez niemal 5proc. pracujących. W usługach skala zjawiska była niemal 3-krotnie większa, przy czym wykorzystanie omawianej formy pracy było warunkowane specyfiką usług. O ile w takich sekcjach jak Informacja i komunikacja oraz Edukacja tą formą pracy z powodu pojawienia się choroby zakaźnej wywołanej wirusem SARS-CoV-2 zostało objętych niemal 40 proc. pracujących, to w sekcji Handel hurtowy i detaliczny; naprawa pojazdów samochodowych, włączając motocykle z tej formy pracy korzystało ok. 7 proc. pracujących w tej sekcji.

mp/