Gminy nakładają na właścicieli polnych dróg podatek od nieruchomości, zamiast rolnego. Brakuje jednolitych zasad opodatkowania dróg polnych
Gminy poszukując większych wpływów coraz częściej nakładają na właścicieli polnych dróg podatek od nieruchomości, zamiast podatku rolnego – alarmują posłowie. Resort finansów przyznaje, że brakuje jednolitych zasad opodatkowania dróg polnych.
Zdaniem posłów Jarosława Górczyńskiego i Piotra Zgorzelskiego drogi polne powinny być zwolnione z podatku od nieruchomości na mocy art. 2 ust. 2 ww. ustawy o opłatach i podatkach lokalnych i opodatkowane jedynie podatkiem rolnym.
Tymczasem, jak alarmują parlamentarzyści, gminy coraz częściej obciążają podatkiem od nieruchomości właścicieli polnych dróg, a ściślej - znajdujących się pod tymi drogami gruntów. Według posłów samorządy w ten sposób poszukują większych wpływów do kas.
W interpelacji przesłanej ministrowi finansów posłowie zapytali czy takie postepowanie gmin jest zgodne z prawem. W odpowiedzi usłyszeli, że brakuje jednolitych zasad opodatkowania dróg polnych.
Według resortu grunty oznaczone w ewidencji gruntów i budynków jako „dr” podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613, z późn. zm.). Z kolei podatkiem od nieruchomości objęte są grunty niepodlegające opodatkowaniu podatkiem rolnym lub leśnym (art. 2 ust. 3 pkt 4 ww. ustawy), tj. takie, które nie zostały sklasyfikowane w ewidencji jako lasy albo jako użytki rolne, albo jako grunty zadrzewione i zakrzewione na tych użytkach.
Jak wskazuje ministerstwo z załącznika nr 6 do rozporządzenia dotyczącego zaliczania gruntów do poszczególnych użytków gruntowych wynika, że do użytku gruntowego: Drogi zalicza się grunty w granicach pasów drogowych dróg publicznych i dróg wewnętrznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. W sposób przykładowy wskazuje się, że do dróg zalicza się grunty zajęte pod:
— drogi krajowe,
— drogi wojewódzkie,
— drogi powiatowe,
— drogi gminne,
— drogi w osiedlach mieszkaniowych,
— drogi dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych oraz do obiektów użyteczności publicznej,
— place postojowe i manewrowe przy dworcach kolejowych, autobusowych i lotniczych, portach morskich i rzecznych i innych oraz ogólnodostępne dojazdy do ramp wyładowczych i placów składowych.
MF zaznacza jednak, że z wymienionego zbioru wyłączono grunty zajęte pod wewnętrzną komunikację gospodarstw rolnych, leśnych oraz poszczególnych nieruchomości, uznawszy, iż grunty te nie są drogą w rozumieniu rozporządzenia. Zgodnie z brzmieniem pkt 3 ppkt 7 załącznika nr 6 grunty te wlicza się do przyległego do nich użytku gruntowego.
Oznacza to, że w przepisach prawa rozróżnia się zarówno drogi dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych oraz do obiektów użyteczności publicznej, jak i grunty zajęte pod wewnętrzną komunikację gospodarstw rolnych, leśnych oraz poszczególnych nieruchomości. Grunty te są traktowane odmiennie z punktu widzenia klasyfikacji w ewidencji gruntów i budynków, natomiast różna klasyfikacja skutkuje odmiennymi zasadami ich opodatkowania.
I tak, według MF jako drogi dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych oraz do obiektów użyteczności publicznej drogi polne podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Natomiast jeśli zajęte są pod wewnętrzną komunikację gospodarstw rolnych lub leśnych, to podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym lub leśnym w zależności od tego, do jakiego użytku gruntowego przylegają.
Ministerstwo zaznacza jednak, że zakładanie i prowadzenie ewidencji gruntów i budynków, jak wynika z ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz z rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, należą do kompetencji starosty. Jak wypowiedział się WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 6 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 374/08, okoliczność, czy drogi polne powinny być, czy nie, kwalifikowane do przyległego do nich użytku gruntowego zgodnie z załącznikiem nr 6 rozporządzenia ministra rozwoju regionalnego i budownictwa w sprawie ewidencji gruntów i budynków, nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu podatkowym. Zatem kwestie związane z prawidłowym zakwalifikowaniem użytków gruntowych na podstawie rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków nie należą do kompetencji organów podatkowych.
mp/Serwis Samorządowy PAP