W budżecie oraz w wpf należy ująć wszystkie wydatki JST z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji, a nie tylko te wynikające z zobowiązań wymagalnych – wynika z opinii RIO w Krakowie.
Regionalna Izba Obrachunkowa opublikowała wyjaśnienia dotyczące ujmowania w budżecie oraz w wieloletniej prognozie finansowej kwot potencjalnych wydatków z tytułu udzielonych poręczeń i gwarancji oraz prawidłowego obliczania wskaźnika zadłużenia.
RIO przypomniała, że zgodnie z art. 212 ust. 1 pkt 7 ustawy o finansach publicznych uchwała budżetowa określa kwotę wydatków na spłatę przypadających w danym roku budżetowym, zgodnie z zawartą umową, wymagalnych zobowiązań z tytułu udzielonych przez jednostkę samorządu terytorialnego poręczeń i gwarancji.
Jednocześnie z art. 236 ust. 1 i ust. 3 pkt 5 przywołanej ustawy wynika, że w planie wydatków budżetu JST wyszczególnia się, w układzie działów i rozdziałów klasyfikacji budżetowej, planowane kwoty wydatków bieżących i wydatków majątkowych, przy czym w planie wydatków bieżących wyodrębnia się w układzie działów i rozdziałów planowane kwoty wydatków bieżących, w szczególności na wypłaty z tytułu poręczeń i gwarancji udzielonych przez jednostkę samorządu terytorialnego, przypadające do spłaty w danym roku budżetowym.
Izba zwróciła uwagę, że wprawdzie w zacytowanym art. 212 ust. 1 pkt 7 jest mowa jedynie o zobowiązaniach wymagalnych, jednakże art. 236 ust. 3 pkt 5 takiego ograniczenia już nie zawiera.
„Z powyższego wynika zatem, że w załączniku do uchwały budżetowej, stanowiącym plan wydatków bieżących, należy wyszczególnić wszystkie zobowiązania z tytułu udzielonych przez jednostkę samorządu terytorialnego poręczeń i gwarancji, obejmujące zarówno zobowiązania wymagalne, jak i potencjalne (niewymagalne), przypadające do spłaty w danym roku budżetowym” – wskazała RIO.
Izba dodała, że do analogicznego wniosku prowadzi analiza art. 226 ustawy o finansach publicznych, który w ust. 1 pkt 1 przewiduje, że wieloletnia prognoza finansowa powinna być realistyczna i określać dla każdego roku objętego prognozą co najmniej dochody bieżące oraz wydatki bieżące budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w tym na obsługę długu, gwarancje i poręczenia.
„A zatem i w wieloletniej prognozie finansowej należy ująć wszystkie wydatki budżetu jednostki samorządu terytorialnego z tytułu udzielonych przez jednostkę samorządu terytorialnego poręczeń i gwarancji, nie tylko wynikające z zobowiązań wymagalnych, ale również te, które potencjalnie mogą przypadać do spłaty w poszczególnych latach budżetowych objętych wieloletnią prognozą finansową” – wyjaśniła RIO.
Jednocześnie Izba stwierdziła, że na powyższe stanowisko nie wpływa regulacja zawarta w art. 28 ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o dodatku węglowym (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1630), która złagodziła zasady obliczania wskaźnika zadłużenia.
Zgodnie z przepisem do ustalania na lata 2023-2025 relacji, o której mowa w art. 243 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, nie stosuje się przepisów art. 243 ust. 1 pkt 4 oraz ust. 3 pkt 2. Zdaniem RIO "oznacza to jedynie, że potencjalne spłaty kwot wynikających z udzielonych przez jednostkę samorządu terytorialnego poręczeń oraz gwarancji nie są uwzględniane przy ustalaniu indywidualnego wskaźnika zadłużenia danej jednostki samorządu terytorialnego w latach 2023-2025".
„Natomiast zarówno w uchwale budżetowej (w planie wydatków bieżących), jak i w wieloletniej prognozie finansowej, potencjalne spłaty kwot wynikających z udzielonych przez jednostkę samorządu terytorialnego poręczeń oraz gwarancji są wykazywane” – podsumowała RIO.
mp/