Jaka jest minimalna kwota zaległości, co do której urząd gminy powinien wysłać dłużnikowi upomnienie? Takie pytanie skierował do regionalnej izby obrachunkowej burmistrz jednego z miast w woj. opolskim.

W odpowiedzi RIO w Opolu przytoczyło treść § 7 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 2015 r. w sprawie postępowania wierzycieli należności pieniężnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 2367), zgodnie z którym wierzyciel przesyła zobowiązanemu upomnienie, niezwłocznie po upływie terminu zapłaty należności pieniężnej.

W przypadku podjęcia działań informacyjnych, o których mowa w § 4, wierzyciel może przesłać upomnienie nie wcześniej niż po upływie 7 dni i nie później niż 21 dni od dnia, w którym podjęto te działania.

W ust. 3 wskazanego przepisu przewidziano, że wierzyciel przesyła niezwłocznie upomnienie, w przypadku gdy łączna wysokość należności pieniężnych wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia w terminie należności pieniężnej przekroczy dziesięciokrotność kosztów upomnienia albo gdy okres do upływu terminu przedawnienia należności pieniężnej jest krótszy niż 6 miesięcy.

Powołany akt prawny przewiduje także inne możliwości komunikacji pomiędzy wierzycielem, a zobowiązanym. Mianowicie, zgodnie z brzmieniem § 4 ww. rozporządzenia, wierzyciel może podejmować działania informacyjne wobec zobowiązanego zmierzające do dobrowolnego wykonania przez niego obowiązku, w przypadku gdy zachodzi uzasadnione okolicznościami przypuszczenie, że zobowiązany dobrowolnie wykona obowiązek bez konieczności wszczęcia egzekucji administracyjnej.

Działania informacyjne, o których mowa w ust. 1, są podejmowane w formie pisemnej, dźwiękowej lub graficznej w szczególności przez: internetowy portal informacyjny, krótką wiadomość tekstową (sms), e-mail, telefon, faks.

RIO zwraca uwagę, że zamiarem ustawodawcy było umożliwienie wierzycielom czasowego odstąpienia od obowiązku niezwłocznego przesyłania upomnień, w sytuacji gdy uznają, że podjęte działania informacyjne doprowadzą do dobrowolnego wykonania obowiązku przez zobowiązanego.

Zatem wierzyciel kieruje upomnienia do podmiotów zobowiązanych nawet w sytuacji, gdy łączna wysokość należności pieniężnych wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia w terminie należności pieniężnej nie przekroczy dziesięciokrotności kosztów upomnienia albo gdy okres do upływu terminu przedawnienia należności pieniężnej jest krótszy nit 6 miesięcy w sytuacji, kiedy działania podjęte na podstawie § 7 ust. 2 nie przyniosły oczekiwanych skutków w postaci zapłaty należności pieniężnej.

Przepisy § 7 ust. 3 ww. regulacji prawnej precyzują jedynie sytuacje, kiedy należy niezwłocznie przesłać upomnienie. Dlatego też tworzenie regulacji wewnętrznych określających moment wysłania upomnienia zobowiązanemu należy uznać za bezprzedmiotowe.

mp/Serwis Samorządowy PAP