Fot. PAP/Archiwum Turczyk
Dodatek motywacyjny, wypłacany z rządowego programu pracownikom pomocy społecznej, powinien być uwzględniany w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego oraz zasiłku macierzyńskiego – wynika z wyjaśnień Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku. Podobne stanowiska w tym zakresie wyraziły RIO w Opolu i RIO w Poznaniu.
O wyjaśnienia w sprawie stosowania przepisów w zakresie wyliczania wymiaru zasiłku chorobowego oraz zasiłku macierzyńskiego zwróciła się do RIO w Gdańsku dyrektor Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Chojnicach. Chodziło o uwzględnianie dodatków motywacyjnych przyznawanych na podstawie rządowych programów „Dofinansowanie wynagrodzeń pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej w postaci dodatku motywacyjnego na lata 2024-2027” oraz „Dofinansowanie wynagrodzeń pracowników jednostek wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej na lata 2024–2027”.
„Dodatek motywacyjny winien być uwzględniany w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego oraz zasiłku macierzyńskiego, o ile pracownik nie zachowuje do prawa do tego dodatku w okresie pobierania tych świadczeń na mocy postanowień układów zbiorowych pracy lub innych przepisów obowiązujących u danego pracodawcy” – wyjaśniła RIO w Gdańsku.
Jak wskazano w wyjaśnieniach, w ocenie dotyczącej wliczania dodatku motywacyjnego należy uwzględniać nie tylko przepisy zawarte w uchwałach o ustanowieniu programów, ale również regulacje wynikające z ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.
„Z treści art. 36 ust. 1 ww. ustawy wynika, że podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Z kolei w myśl art. 47 ww. ustawy podstawę wymiaru zasiłku macierzyńskiego ustala się według zasad obowiązujących przy wyznaczaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego” – wskazano.
Wyjaśniono również, że z art. 3 ust. 3 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wynika, że wynagrodzenie to przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe. Oznacza to, że w świetle obowiązujących regulacji za przychody ze stosunku pracy uważa wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania. Chodzi m.in o: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody oraz ekwiwalenty za niewykorzystany urlop.
„Na gruncie ww. przepisów przychód jest zatem pojęciem szerokim, obejmuje bowiem swoim zakresem przedmiotowym nie tylko wynagrodzenie zasadnicze, ale także również różnego rodzaju dodatki, bez wzglądu na źródło ich finansowania. W ocenie tut. Izby dodatek motywacyjny spełnia definicję przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ww. przepisów oraz stanowi część wynagrodzenia pracownika” – wskazano w wyjaśnieniach.
W tym zakresie RIO w Gdańsku przywołała również stanowiska: Regionalnej Izby Obrachunkowej w Opolu – pismo z dnia 7 października 2024 r., znak: NA.III-422- 31/2024, oraz Regionalnej Izby Obrachunkowej w Poznaniu – pismo z dnia 20 maja 2025 r., znak: WA.0220.31.2025. Obydwie Izby wskazały za zasadne uwzględnienie dodatku motywacyjnego przy wyliczaniu wymiaru zasiłku chorobowego oraz zasiłku macierzyńskiego.
mr/