Fot. PAP/Darek Delmanowicz
Dodatek motywacyjny dla pracowników pomocy społecznej powinien być wliczany do podstawy wymiaru zasiłków chorobowych i macierzyńskich – wynika z wyjaśnień Regionalnej Izby Obrachunkowej w Poznaniu.
O wyjaśnienia w sprawie wliczania dodatku motywacyjnego do podstawy wymiaru zasiłków chorobowych i macierzyńskich zwróciła się do RIO w Poznaniu kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Gizałkach Anetta Włodarczyk. Chodziło o rozliczanie dodatków w wysokości 1000 zł przyznanych na podstawie rządowego programu „Dofinansowanie wynagrodzeń pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej w postaci dodatku motywacyjnego na lata 2024–2027”.
„Dodatek motywacyjny stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający składkom na ubezpieczenie chorobowe. W konsekwencji powinien być wliczany do podstawy wymiaru zasiłków chorobowych i macierzyńskich” – wyjaśniła prezes RIO w Poznaniu Grażyna Wróblewska.
Przypomniała też, że niezależnie od zapisów w programie, na podstawie którego wypłacane są dodatki, przy naliczaniu zasiłku należy uwzględnić art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Oznacza to, że podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy
„Z ust. 2 cytowanego przepisu wynika, że jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Z kolei zgodnie z art. 47 tej samej ustawy podstawę wymiaru zasiłku macierzyńskiego ustala się według zasad obowiązujących przy wyznaczaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego” – wskazano w wyjaśnieniach.
RIO wskazała, że z definicji zawartej w ustawie o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wynika, że wynagrodzeniem jest przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz ubezpieczenie chorobowe.
„Przychodem pracownika jest przychód w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2025 r. poz. 163, z późn. zm.), przez co rozumie się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop, wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika oraz wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych” – wyjaśniła RIO.
Według Izby dodatek motywacyjny pochodzący z rządowego programu również stanowi przychód pracownika.
„Mimo że jego źródło nie pochodzi z budżetu gminy, lecz ze środków dotacji celowej z budżetu państwa – spełnia definicję przychodu ze stosunku pracy, ponieważ wypłacany jest pracownikowi z tytułu zatrudnienia, w związku z wykonywaną pracą, za wiedzą i zgodą pracodawcy” – wyjaśniła RIO.
W wyjaśnianiach wskazano też, że podobny pogląd dotyczący dodatków motywacyjnych przedstawiła Regionalna Izba Obrachunkowa w Opolu w wyjaśnieniach z 7 października 2024 r. (znak NA.III-422-31/2024): „W ocenie Regionalnej Izby Obrachunkowej w Opolu, dodatek motywacyjny będący dofinansowaniem do wynagrodzenia pracownika pomocy społecznej należy uznać za przychód pracownika, który stanowi podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe. Zatem winien być uwzględniany w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego”.
mr/